30 Иса ондан: – Адынъ не? – деп сорады. О исе: – Адым Орду, – деди. Онъа чокъ джин кирген эди.
Я да сен, Мен Бабама риджа этип оламам деп беллейсинъми? О Манъа шу ань он эки мелек ордусындан чокъ йиберер эди.
Онынъ янында бир къач къадын бар эди. Иса оларны яман рухлардан ве хасталыкълардан къуртаргъан эди. Булар – ичинден еди джин чыкъкъан Мерьем (онъа «Магдалалы» дей эдилер),
Афтанынъ биринджи кунюнде, саба эрте тирильген Иса башта магдалалы Мерьемге корюнди. Ондан О, еди джинни къувгъан эди.
– Эй, Алланынъ Огълу, бизде не ишинъ бар? Бу ерге бизни, вакъты кельмезден эвель, чекиштирмеге кельдинъми? – деп къычырды олар.
Иса ондан: – Адынъ не? – деп сорады. – Адым Орду, чюнки бизлер чокъмыз, – деп джевап берди о.
Онынъ шурети бутюн Суриеге даркъалды. Исанынъ алдына тюрлю хасталыкъларнен ве агъыр дертлернен чекишип юргенлерни, джин ургъанларны, паралич ургъанларны ве тутарыкъ хасталарыны кетире эдилер. Иса оларнынъ эписини тедавийлей эди.
Иса арам рухкъа адамдан чыкъып кетмекни буюргъан. (Арам рух чокъ выкъыт девамында адамны къыйнай экен. Адамны, къолларыны ве аякъларыны зынджырларнен багълап, къаравуллай экенлер, лякин о, зынджырларны узе экен, ве джин оны бакъымсыз ерлерге айдай экен.)