Лякин Алла къойгъан темель къавийдир, онда бойле сёзлер печат киби къоюлгъан: «Рабби ким Онынъки олгъаныны биле» ве «Раббининъ Адыны тилине алгъан эр бир адам яманлыкътан узакълашсын!»
Шегиртлернинъ джанларыны къавийлештирип, иманда эр вакъыт олмагъа оларгъа мураджаат эте эди. Олар: «Алланынъ Падишалыгъына кирмек ичюн, биз чокъ азаплар чекмек керекмиз», – дей эдилер.
Сёзлеримни динълеп, оларны беджермеген адам исе эвини топракъ устюнде темельсиз къургъан адамгъа ошай. Озеннинъ сувлары эвге урулгъанда, эв бирден дагъылып кетти. Ондан тек виран олгъан бир оба къалды.