29 Бир янагъынъа шамар ургъан адамгъа башкъасыны бер. Усть урбанъны тутып алсалар, тюп урбанъны да алмагъа кедер этме.
Зиндангъа атылгъанларнен берабер азап чеке эдинъиз. Байлыгъынъызны тутып алгъанларны къуванчнен къабул эте эдинъиз, чюнки сизни даа яхшы эбедий байлыкъ беклегенини биле эдинъиз.
Бирде-бири сизни къул япкъанда, акъкъынъызны ашагъанда, мал-мулькюнъизни чайпап алгъанда, озюни юксек туткъанда, сизлер бунъа даянасыз.
Бири-биринъизнен давалашкъаны озю – сизлер ичюн бир масхаралыкътыр. Башкъаларгъа сизге къаршы яманлыкъ япмагъа ве шейлеринъизни тутып алмагъа ёл берген олсанъыз, яхшыджа олур эди.
Иса буларны айткъан вакъытта, якъын тургъан мемурлардан бири Исанынъ бетине урып: – Баш руханийге насыл джевап бересинъ? – деди.
Сонъ олар Исанынъ юзюне тюкюрип, Оны урдылар ве котеклеп:
оны ургъанларгъа янагъыны чевирсин, айыпкъа толсун.
Мени ургъанларгъа аркъамны, сакъалымны алгъанларгъа янакъларымны ачтым. Ашаламакътан ве тюкюриктен бетимни къапатмадым.
Шимдигедже ач ве сувсуз оламыз. Урбаларымыз ярамай. Бизни котеклейлер; биз эвсиз яшаймыз.
Онынъ козьлерини багълап: – Пейгъамберлигинъни косьтер, бизге Сени ким ургъаныны айт! – дей эдилер.
Буны айткъанынен, баш руханий Анания Павелнинъ янында тургъанларгъа онынъ агъзына урмагъа буюрды.
Шимди исе, ордуларнынъ шеэри, ордуларынъны котер! Бизни алкъагъа алдылар; Исраиль ёлбашчысынынъ янагъына падиша таягъынен ураджакълар.
Бундан сонъ Кенаананынъ огълу Цидкия Микъаягъа якъынлашты ве онынъ янагъына яндырып: – Менден чыкъып, РАББИнинъ Руху насыл этип, санъа кельди? – деди.
Лякин Мефивошет падишагъа джевап берип: – Падиша-эфендим, сен эсен-аман эвге къайткъанынъ ичюн, Цива эписи тарлаларны алсын, – деди.
Сенден сорагъангъа бер ве сенинъкини тутып алгъандан къайтарып бергенини талап этме.