18 Олар Исаны динълемек ве хасталыкъларындан тедавийленмек ичюн кельгенлер. Иса арам рухлардан къыйналгъанларны яхшы этти.
Ерусалимнинъ этрафындаки шеэрлерден де чокъ адам келип, озьлерининъ хасталарыны ве арам рухлардан къыйналгъан адамларны кетире эдилер. Чекишкенлернинъ эписи исе тедавийлене эдилер.
– Эфендим, огълума мерамет эт! Онда тутарыкъ хасталыгъы бар, о пек чекише. Сыкъ-сыкъ де атешке, де сувгъа дала, – деди.
Анда Онынъ алдына шу ерлерде яшагъан бир ханаанлы къадын кельди. – Эфендим, Давутнынъ Огълу, мени аджы! Къызымны джин урды, ве пек къыйнай, – деп къычырды.
Оларнен ашагъа тюшип, Иса тегиз бир ерде токъталды. Анда Онынъ пек чокъ шегиртлери ве бутюн Еудиеден, Ерусалимден, Тир ве Сидоннынъ, голь бою ерлешкен виляетлеринден кельген чокъ адамлар топлашкъан.
Адамларнынъ эписи Исагъа тиймеге тырыштылар, чюнки Ондан эписини тедавийлеген кучь чыкъа эди.