11 Олар исе, ачувындан къутурып, Исагъа не япайыкъ деп, озьара фикирлеше башладылар.
Шура азалары буны эшитип, пек ачувландылар, эльчилерни ольдюрмеге истедилер.
Эр кеснинъ сонъу бирдир. Бу – ер юзюнде япылгъан ишлерининъ эписинде яманлыкътыр. Шунынъ ичюн инсан огъулларынынъ юреклери омюр девамында яманлыкъ ве акъылсызлыкъкъа тола, ве сонъ олар олип кетелер.
Эписи еудий синагогаларында оларны чокъ чекиштирип джезагъа тартып, Раббини къараламагъа меджбур эте эдим. Оларгъа къаршы ойле къутура эдим ки, оларны атта башкъа шеэрлерде де къувалай эдим.
Шура азалары бу сёзлерни эшиткенде, къутурдылар ве Стефангъа къаршы тишлерини гъыджырдаттылар.
Лякин Пётр ве Юхан оларгъа джевап берип: – Озьлеринъиз къарар чыкъарынъыз, Алладан зияде сизлерни динълемеге Алланынъ огюнде догъру оладжакъмы?
Эльчилерге Шурадан тышарыгъа чыкъмакъны буюрып, озьара музакере эттилер.
Ондан сонъ баш руханийлер ве фериселер Шуранынъ топлашувыны яптылар. – Бу адам чокъ бельгилер косьтере. Биз не япайыкъ? – дедилер озьара.
Бундан сонъ Иса Галилея топрагъында юре эди. Еудие топрагъына бармагъа истемей эди, чюнки еудийлер Оны ольдюрмеге чаресини къыдыра эдилер.
Бу сёзлерни эшитип, синагогадакилер эписи ачувландылар.
Баш руханийлер ве фериселер Исанынъ кинаели икяелерини динълеген сайын, олар акъкъында айтылгъаныны анъладылар.
Олар исе озьара: «Буны отьмек алмагъанымыз ичюн айтты», – дедилер.
Иса оларны эписини козьден кечирип, сакъаткъа: – Къолунъны узат! – деди. Сакъат бойле япкъанынен, къолу тюзельди.
О куньлерде Иса дува окъумакъ ичюн дагъгъа чыкъты ве бутюн гедже Аллагъа дува окъуй эди.
Амма олар узакъкъа бармаз. Янн ве Ямбрнынъ акъылсызлыгъы белли олгъаны киби, оларнынъ акъылсызлыгъы да эписине ачыкъ-айдын олур.