7 Олар башкъа къайыкътаки аркъадашларына къолларыны саллап, оларны ярдымгъа чагъырдылар. Аркъадашлары келип, эки къайыкъны балыкъкъа толдурды. Къайыкълар чёкеджек киби олды.
Эбет, ишанчлы ёлдашым, санъа да ялварам, о къадынларгъа ярдым эт. Олар меннен, ве Клементнен, ве меннен берабер башкъа чалышкъанларнен Къуванчлы Хаберни даркъатмакъ ичюн арекет этелер. Оларнынъ адлары яшайыш китабында язылгъандыр.
Бири-биринъизнинъ агъырлыкъларыны ташынъыз. Бойле япып, сиз Месихнинъ Къануныны беджерирсиз.
Сонъ Барнаба Саулны къыдырып, Тарс шеэрине барды
Ёкъсул ялварып сорай, бай исе къаба джевап къайтара.
Душманнынъ юк агъырлыгъындан йыкъылгъан эшегини корьсенъиз, душманнынъ янындан кечменъиз, эшегини котермеге онъа ярдым этинъиз.
Олар, адамларны къалдырып, къайыкъта отургъан Исаны озьлеринен берабер алдылар. Янларында башкъа къайыкълар да бар эди.
Ташлагъанынен, о къадар чокъ балыкъ туттылар ки, тап балыкъ сачмалары йыртыла башладылар.
Симон Пётр буны корьди де, Исанынъ алдында тиз чёкип: – Раббим, менден кет. Мен гуналы адамым, – деди.