Шу арада дюньянынъ адамы топланып, къалабалыкъта бир-бирининъ аякъларына басып тура эдилер. Иса башта Озь шегиртлерине айтып башлады: – Фериселернинъ маясындан, яни экиюзьлюликтен сакъынынъыз!
Амма о адам кетип, озюнен олгъан вакъианы орталыкъкъа даркъатып башлады. Нетиджеде, Иса энди шеэр ичине ачыкъ кирип оламайып, адамсыз ерлерде къала эди. Лякин адамлар Онъа анда да эр ерден келе эдилер.