38 Иса синагогадан чыкъып, Симоннынъ эвине кетти. Симоннынъ къайнанасы юксек сыджакънен хаста ята эди. Онъа ярдым этсин деп, Исагъа риджа эттилер.
Амма шимди де билем ки, Сен Алладан не истесенъ, Алла Санъа береджек.
Башкъа эльчилер, Раббининъ къардашлары ве Кифа ёлгъа чыкъып, озь иманлы апайларыны янларына алалар. Бизим де бойле акъкъымыз ёкъмы?
Тата-къардаш Исагъа: «Рабби, Сенинъ севимли достунъ хаста олып ята», – деп хабер ёлладылар.
Лякин Иса онъа бир сёз биле къайтармады. Шегиртлери келип: – Айтса онъа, кетсин! Артымыздан къычырып юре, – деп Исагъа риджа эттилер.
Онынъ шурети бутюн Суриеге даркъалды. Исанынъ алдына тюрлю хасталыкъларнен ве агъыр дертлернен чекишип юргенлерни, джин ургъанларны, паралич ургъанларны ве тутарыкъ хасталарыны кетире эдилер. Иса оларнынъ эписини тедавийлей эди.