22 Мукъаддес Рух беден корюнишинде, гогерджин сымасында Онынъ устюне энди. Коктен: – Сен Меним севимли Огълумсынъ, Мен Сенден разым, – деген сес эшитильди.
Мен РАББИнинъ низамнамесини бильдиреджегим. О, Манъа деди: «Сен Меним Огълумсынъ. Бугунь Мен Санъа Баба олдым.
Сонъ Ягъя шойле шаатлыкъ берди: – Мен корьдим ки, коклерден гогерджин киби, Рух энди ве Онынъ устюне къонды.
Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!
– Мына – къулум! Мен оны сайладым ве онъа ярдым этем! О – джанымнынъ чырагъыдыр. Онъа Озь Рухумны бердим; О, халкъларгъа адалетликни илян этер.
Назарет шеэринден олгъан Исаны Алла Мукъаддес Рухнен ве къудретнен ягълады. Сонъ О, чокъ яхшы шейлер япып ве Шейтан ургъанларнынъ эписини тедавийлеп юре эди. Исанен берабер Алланынъ Озю эди.
Коклерден: – Бу – Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым! – деген сес эшитильди.
Сиз Онъа, тири Къаягъа якъынлашынъыз. Адамлар Оны бир четке ташладылар, Алла исе Оны сайлады ве къыйметли япты.
Мына – Мен сайлагъан Къулум, севгилим ве джанымнынъ чырагъы! Мен Онъа Озь Рухумны береджегим, О, эписи халкъларгъа адалетликни илян этеджек.
бизни къаранлыкъ укюмдарлыгъындан къуртарды ве севимли Огълунынъ Падишалыгъына алып кирди.
Иса оларгъа: – Язылгъан сёзлер сиз Мени динълеген вакъытта, бугунь беджерильди, – деди.
О, Аллагъа ишанды. Эгер Алла Оны истесе, Оны къуртарсын! О: «Мен Алланынъ Огълу олам», – деген!
О вакъыт Ягъянынъ огюне, сувгъа батырылмакъ ичюн, Галилеядан Иордан озени янына Иса кельди.
Батырылгъан сонъ, Иса аман сувдан чыкъты. Шу ань Онынъ огюнде кок ачылды да, Иса Алланынъ Рухуны корьди: О, гогерджин киби ашагъа энип, Исагъа къонды.
О куньлерде Галилеянынъ Назарет шеэринден Иса келип чыкъты. Ягъя Оны Иордан озенине батырып чыкъарды.
Коклерден: – Сен Меним севимли Огълумсынъ, Сенден пек мемнюним, – деген бир сес эшитильди.
Шу вакъытта бир булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Булут ичинден: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Оны динъленъиз! – деген бир сес кельди.
– Юкъары коклерде Аллагъа шан-шурет! О мемнюн олгъан адамларгъа ер юзюнде барышыкъ олсун! – дедилер.
Меним акъкъымда Мени ёллагъан Бабамнынъ Озю де шаатлыкъ этти. Сиз Онынъ сесини ич бир вакъыт эшитмединъиз, къыяфетини де корьмединъиз.
Эй, Баба, Озь Адынъны шерефле! Иса буны айткъанынен, коктен: – Мен оны шерефледим ве даа шерефлейджегим, – деген сес кельди.