50 Иса шегиртлерини шеэрден тышарыгъа чыкъарып, Бетаниягъадже алып кельди. Анда эллерини котерип, оларгъа хайыр дувасыны окъуды.
Бундан сонъ эльчилер Зейтюн дагъындан тюшип, Ерусалимге къайтып кельдилер. Бу дагъ Ерусалимден бир километрге якъын месафеде эди.
Сонъ Иса оларны къалдырып, шеэрден чыкъты ве Бетаниягъа барып, о ерде геджеледи.
Будыр – исраиллилернинъ он эки къабилеси ве бабаларынынъ оларгъа айткъан шейлери. Оларнынъ бабасы Исраиль оларны багъышлады, эр бирини айры багъышлады.
Ерусалимге якъынлашып, Зейтюн дагъынынъ этегинде ерлешкен Бетфаге ве Бетания койлерине кельгенде, Иса шегиртлеринден экисини ёллап:
Сонъ, балаларны къучакълап, эллерини башларына къойып, хайыр дувасыны окъуды.
– Бу – Алла манъа мында берген огъулларымдыр, – деди Юсуф бабасына. – Оларны яныма алып кель, – деди Якъуп. – Мен оларны багъышлайым.
Мен севген леззетли ашны азырла ве манъа кетир. Сонъ мен ашарым, ве ольмезден эвель джаным сени багъышлар.
Гуна ичюн къурбанны, бутюнлей якъыладжакъ къурбанны ве аманлыкъ къурбаныны кетирген сонъ, Харун халкъкъа догъру къолларыны узатып, оларгъа яхшылыкъ тиледи ве ашагъы тюшти.
Сонъ Ехошуа эр кеске яхшылыкъ тилеп, оларны йиберди, ве олар озь чадырларына къайтып кеттилер.
Дува окъугъанда, олардан узакълашып, кокке котерильди.
Бу сёзлерден сонъ, Иса эльчилернинъ козю огюнде кокке котериле башлады ве булут ичинде гъайып олды.
Бойледже, шуны истейим: акъайлар эр ерде ачувсыз ве къавгъасыз, диндарлыкънен къолларыны котерип, дува окъусынлар.