47 Буны корьген юзбашы: – Акъикъатен, бу адам къабаатсыз экен! – деп, Алланы шерефледи.
Исанынъ къаршысында тургъан юзбашы, Онынъ джан бергенини корип: – Акъикъатен бу Адам – Алланынъ Огълу экен! – деди.
Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
– Биз япкъан ишлеримиз ичюн укюм этильдик ве акъкъымызны аламыз. Амма бу адам ич бир ярамазлыкъ япмагъан.
Бу адисени корьген адамлар шашып къалдылар, инсанларгъа бойле къудрет берген Алланы шуретледилер.
Еудийлер онъа джевап берип: – Бизде Къанун бар. Къанунымыз боюнджа Онъа ольмек керек, чюнки О, Озюни Алланынъ Огълу япты, – дедилер.
Шу ань Алла Сарайындаки перде тёпеден ашагъадже йыртылып, экиге болюнди. Ер титреди, къаялар ярылды.