70 О вакъыт эписи бирден: – Демек, Сен Алланынъ Огълусынъмы? – деп сорадылар. – Мен О экенимни озюнъиз айтасыз, – деди оларгъа Иса.
Пилат Исадан: – Еудийлернинъ Падишасы Сен оласынъмы? – деп сорады. Иса онъа джевап берип: – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деди.
Пилат Исадан: – Еудийлернинъ Падишасы Сен оласынъмы? – деп сорады. Иса онъа: – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деп джевап берди.
Иса исе акимнинъ огюнде турды. Аким Ондан: – Еудийлернинъ Падишасы Сен оласынъмы? – деп сорады. – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деди онъа Иса.
Иса онъа: – Озюнъ айттынъ. Сизге даа айтам: бундан сонъ Инсан Огълу Къудретли Алланынъ онъ тарафында отургъаныны ве коктеки булутлар устюнде кельгенини кореджексиз, – деди.
Еудийлер онъа джевап берип: – Бизде Къанун бар. Къанунымыз боюнджа Онъа ольмек керек, чюнки О, Озюни Алланынъ Огълу япты, – дедилер.
– Демек, Сен Падишасынъмы? – деди Пилат. – Буны сен озюнъ айтасынъ, – деди Иса. – Мен акъикъат акъкъында шаатлыкъ этмек ичюн догъдым ве шу макъсатнен дюньягъа кельдим. Ким акъикъат тарафында олса, Меним сесимни эшите.
Бабам Мени азиз этип, дюньягъа ёллады. «Мен Алланынъ Огълу олам», – дегеним ичюн, «Куфюр сёзлер айта», – деп, Мени къабаатлайсызмы?
Мен ве Бабам – бирмиз.
О вакъыт Натанель: – Равви, Сен Алланынъ Огълусынъ, Исраильнинъ Падишасысынъ! – деди.
Энди мен корьдим ве шаатлыкъ эттим: мына бу Адам – Алланынъ Огълудыр.
Чокъ адамнынъ ичинден джинлер чыкъып: «Сен Алланынъ Огълусынъ!» – деп къычыра эдилер. Иса оларны сусмагъа меджбур этти, буны айтмагъа ясакъ этти. Олар исе, О, Месих олгъаныны биле эдилер.
Иса: – Меним, – деди. – Инсан Огълу Къудретли Алланынъ онъ тарафында отургъаныны ве коктеки булутларнен берабер кельгенини кореджексиз.
Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
О, Аллагъа ишанды. Эгер Алла Оны истесе, Оны къуртарсын! О: «Мен Алланынъ Огълу олам», – деген!
Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.
Коклерден: – Бу – Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым! – деген сес эшитильди.
Огълуны урьмет этинъиз, ёкъса Онынъ ачувы чыкъар, ве сиз озь ёлунъызда гъайып олурсынъыз, чюнки Онынъ ачувы тезден алевленир! Онъа ишангъан адамлар не де бахтлы олурлар!
Мен РАББИнинъ низамнамесини бильдиреджегим. О, Манъа деди: «Сен Меним Огълумсынъ. Бугунь Мен Санъа Баба олдым.
О вакъытта Исагъа хиянетлик япаджакъ Иуда сорады: – Равви, о мен дегильдирим я? – Буны сен айтасынъ, – деди Иса.
Олар исе: – Бизге даа насыл шаатлыкъ керек? Онынъ агъзындан озюмиз эшиттик! – дедилер.