18 Сизлерге айтам: Алланынъ Падишалыгъы кельмегендже, Мен бу вакъыттан башлап, юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем, – деди.
Мен сизге шуны айтам: Бабамнынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, Мен юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.
Сизлерге айтам: Алланынъ Падишалыгъында Песах олмагъандже, бу ашны ашап оламайджам, – деди.
– Сизге догърусыны айтам: энди Алланынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.
Эй, сувсагъанлар! Эпинъиз сувларгъа келинъиз! Кумюши олмагъанлар! Барынъыз, сатын алынъыз, ашанъыз! Барынъыз, шарап ве сютни кумюшсиз, парасыз алынъыз.
бизни къаранлыкъ укюмдарлыгъындан къуртарды ве севимли Огълунынъ Падишалыгъына алып кирди.
Бойлеликнен, шуларнынъ эписи мейдангъа кельгенини корсенъиз, билинъиз: Алланынъ Падишалыгъы энди якъын.
Сизге догърусыны айтам: мында тургъан адамлар арасында, олюм не олгъаныны бильмейип, Алланынъ Падишалыгъыны кореджек сойлары бар.
Онъа мюр къошулгъан шарап бердилер, лякин О ичмеди.
Сонъ, къадени алып, шукюр этти ве оларгъа берди. Эписи ондан ичтилер.
Иса девам этти: – Сизлерге догърусыны айтам: бу ерде тургъанлардан базылары даа олюм не олгъаныны бильмейип, Алланынъ Падишалыгъыны бутюн къудретинен кельгенини кореджеклер.
Шунынъ ичюн Мен санъа айтам: сен – Пётрсынъ, ве бу къаянынъ устюнде Мен Озь Топлашувымны къураджам. Оны олюлер дюньясынынъ кучьлери биле енъип оламайджакълар.
Бу пек яхшы ве аджайип олур! Йигитлер ве къызлар богъдай отьмегини ашайджакъ, янъы шарап ичеджек ве оларнынъ эр шейи яхшы оладжакъ.
Ордуларнынъ РАББИси оларны къорчалайджакъ. Олар душманларыны ёкъ этеджек, сапан ташларыны таптайджакъ. Шарап киби, душманларнынъ къаныны ичеджеклер ве шамата чыкъараджакълар. Къурбан чанакълары киби, къурбан ерининъ кошелери киби, толу оладжакълар.
О падишалыкъларнынъ заманларында Коклердеки Алла эбедиен йыкъылмайджакъ падишалыкъ къураджакътыр. Бу падишалыкъ башкъа халкъкъа кечмейджектир. О, эписи падишалыкъларны йыкъып гъайып этеджек, озю исе эбедий тураджакътыр.
Ордуларнынъ РАББИси бу дагъда бутюн халкълар ичюн семиз ашларнен, темиз шарапнен, энъ гузель этнен, буллюр киби темиз шарапнен софра донатаджакъ.
– Къызкъардашым, келиним! Мен багъчама кирдим, мюрюмни къокъулы отларымнен топладым, солакъ балымны ашадым, шарабымны сютюмнен ичтим. – Эй, достлар! Ашанъ, ичинъ! Эй, севгилилер! Севгиден сархош олунъ!
«Меним сайлагъанларыма тийменъиз, пейгъамберлериме яманлыкъ этменъиз!»
Лякин о, джевап къайтарып: «Мен озюмнинъ шарабымны бермектен вазгечейимми? О, Алланы ве инсанларны къувандыра. Мен башкъа тереклернинъ устюнден пытакъларымны саллап турайыммы?» – деди.