15 Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
Сонъ РАББИ къолуны узатып, агъзыма тийдирди ве манъа: – Иште, агъзынъа сёзлеримни къойдым, – деди.
Мен ичюн де дува окъунъыз: эр вакъыт агъзымны ачкъанымда, манъа керек олгъан сёз берильсин, Къуванчлы Хабернинъ сырыны къоркъмайып бильдирейим.
О вакъыт не айтаджагъынъызны сизге Мукъаддес Рух огретеджек, – деди.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
Сонъ Иса акъылларына Мукъаддес Языларны анъламагъа кучь берди.
Эгер биринъизнинъ икмети эксик олса, Алладан истенъиз, ве Алла сизге икмет берер. Алла опькелемейип, эписине боллукънен бере.
РАББИ икметни бере, бильгинен анълайыш Онынъ агъзындан чыкъалар.
Агриппа Павелге: – Сен мени къыскъа вакъытта Месихнинъ тарафдары япмагъа истейсинъ! – деди.
Павел инсафлыкъ, озюни тутув ве келеджек Ахирет куню акъкъында айткъанда, Феликс къоркъып: – Энди кет, вакъыт тапкъанымда, сени кене чагъырырым, – деди.
Эписи Мукъаддес Рухкъа толдылар ве Рух оларгъа муим шейлер айтмагъа берген къабилиетинен эджнебий тиллерде лакъырды этип башладылар.
– Шу куню Мен Исраиль халкъыны кучьлю япаджагъым, ве олар къоркъмайып, мысырлыларнен лаф этеджелер. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирлер.
Ана-бабаларынъыз, агъа-къардашларынъыз, достларынъыз ве сой-сопларынъыз сизни сатаджакълар, базыларынъызны исе ольдюреджеклер.