41 – Насыл олып, адамлар: «Месих – Давутнынъ огълудыр», – дейлер?
Ибраимнинъ ве Давутнынъ союндан олгъан Иса Месих акъкъында ривает. Мына Онынъ баба-деделери:
О, пейгъамбер олгъаны ичюн, шуны биле эди ки, Алла онынъ союндан олгъан бирини тахткъа отуртаджагъына ант этти.
Языда, Месих Давутнынъ союндан, Давутнынъ юрту Вифлеемден чыкъып келеджек, деп язылмагъанмы? – дедилер.
– Мен, Иса, иманлылар джемиетлериме бу хаберни айтмагъа сизге Озь мелегимни ёлладым. Мен – Давутнынъ тамырым ве несилим, ярыкъ танъ йылдызым.
Къулум Давуткъа берильген васиетим де ойле олып, бозулмаз. Онынъ эвляды тахтта отурып, падишалыкъ этеджек, ве левийли руханийлер Манъа хызмет этеджеклер.
Иса о ерден кеткенде, Онынъ артындан эки кёр адам такъылды. – Эй, Давут Огълу Иса, бизге мерамет эт! – деп къычырып ялвардылар.