36 Олар энди олип оламайып, мелеклер киби оладжакълар. Олюлер арасындан тирильгенлер Алланынъ эвлятларыдыр.
Алла оларнынъ козюндеки эр бир козьяшны силеджек, ве энди олюм олмайджакъ. Гъам да, агълав да, агъры да олмаз. Эвельки шейлер кечип кетти.
Эр шейни Онъа бойсундыраджакъ къудретинен, О, бизим заваллы беденимизни Озюнинъ шуретли беденине ошатып денъиштиреджек.
Тирилюв куню кельгенде, адамлар не эвленеджеклер, не акъайгъа чыкъаджакълар. Олар коктеки мелеклер киби оладжакълар.
Не къадар бахтлы ве азиздир биринджи тирилювде тириледжеклер! Экинджи олюм оларгъа тиймейджек. Олар Алланынъ ве Месихнинъ руханийлери олып, Онен бинъ йыл падишалыкъ этеджеклер.
Олюлернинъ тирилюви де бунъа ошай: чюрюк оладжакъ беден сачыла ве ольмейджек алда тириле.
Амма о манъа: – Ёкъ, буны япма! Мен, сен киби, пейгъамбер къардашларынъ ве бу китапнынъ сёзлерини акъылда туткъанлар киби, Алланынъ бир къулум. Аллагъа ибадет эт! – деди.
Сонъки йыкъыладжакъ душман исе – олюмдир.
Ольгенлер тирильгенде, не эвленеджеклер ве не де акъайгъа чыкъаджакълар. Амма коктеки мелеклер киби оладжакълар.
Шимди биз топракътан яратылгъан адамлармыз, келеджекте исе коклердеки адамлар олурмыз.
Эгер сен Меним ёлларымдан юрсенъ ве Манъа хызмет этсенъ, адалетнен Эвимни башлыкъ этеджексинъ ве азбарымны къоруйджакъсынъ. Мында тургъанларнынъ арасында юрмеге Мен санъа ёл береджегим.
Оларны олюлер дюньясы акиминден къуртарайыммы? Оларны олюмден къорчалайыммы? Ёкъ! Эй, олюм, озь азапларынъны башларына тюшюр! Олюлер дюньясы, айды, урып-йыкъ! Ич аджымайджагъым оларны!
олюм эбедиен енъиледжек, РАББИ-ТААЛЯ бутюн юзьлерден козьяшларны силеджек, ер юзюнде Онынъ халкъыны бир вакъыт яманламайджакълар ве масхара этмейджеклер. РАББИ бойле дей.
Алланынъ Руху бизим рухумызнен берабер бизге Алланынъ балалары олгъанымыз акъкъында айта.