32 О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
Олар: «Озь миллетине де, башкъа миллетлерге де ярыкъ акъкъында хабер этмек ичюн, Месих азап чекмеге ве олюлер ичинден биринджи олып тирильмеге керек эди», – дей эдилер.
Къаранлыкъта юрген халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм кольгесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.
Шуны билинъ ки: Алланынъ бу къуртарувы акъкъында хабер энди башкъа халкъларгъа ёлланылгъан; олар эшитеджеклер!
Къаранлыкъта яшагъан халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм саесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
РАББИ даа бойле деди: «Мен Озюм онынъ чевре-четине атештен дивар оладжагъым. Онынъ ичинде Меним Намым янъгъырайджакъ».
Кунеш санъа кунь ярыгъы олмайджакъ, ай да сени артыкъ айдынлатмайджакъ. РАББИ сенинъ эбедий ярыгъынъ, Алланъ – шуретинъ оладжакъ.
Исраильнинъ эписи эвлятларыны РАББИ акълайджакъ ве шуретлейджек.
О куню Исраильнинъ сагъ къалгъан огъулларына РАББИден аджайип ве урьмет этильген бирев келеджек. О адам оларнынъ мемлекетинде юкселип, оларнынъ гъуруры ве шурети оладжакъ.
Сен яраткъан бутюн халкълар келип, Сенинъ алдынъда бель букеджеклер ве Адынъны шуретлейджеклер, я Рабби!
Бойлеликнен, язылгъанына коре, макътангъан адам Раббинен макътансын.
Амма мелек оларгъа: – Къоркъманъыз! Мен сизге къуванчлы хаберни алып келем. О, бутюн халкъ ичюн буюк къуванчтыр!
Аллалары алла олмаса да, насылдыр бир халкъ аллаларыны денъиштирдими? Меним халкъым исе озь шуретли Алласыны файдасыз путларгъа денъиштирди.
О куню Йишайнынъ эвляды халкъларгъа котерильген байракъ киби оладжакъ; Онъа миллетлер келеджек, ве О, яшагъан ерлер шуретли оладжакъ.
зинданда яткъанларгъа: «Чыкъынъыз», къаранлыкъта отургъанларгъа: «Корюнинъиз», – дейджегим. Ёллар бою айванларыны бакъаджакълар, эр тёпелеринде отлакълары оладжакъ.
Эй, халкъым, Мени динъленъиз! Эй, джемаатым, Манъа къулакъ асынъыз! Менден Къанун чыкъаджакъ, халкъларгъа ярыкъ Меним адалетли судум оладжакъ.