19 Мерьем исе эр шейни акъылында тутып, бу акъта тюшюне эди.
Иса оларнен кетти ве Назаретке къайтты. Ана-бабасынынъ сёзюнден бир вакъыт чыкъмады. Анасы исе бир шей унутмайып, оларнынъ эписини юрегинде тута эди.
Буны эшиткенлер эписи тюшюнджеге далып, ичинден: «Бу бала ким олур экен?» – дей эдилер. Эм керчек, онен Раббининъ къудрети бар эди.
Бабам мени огретип, манъа бойле айта эди: «Айткъанларымны юрегинъе къой, эмирлеримни тутып яша.
Давут бу сёзлерге дикъкъат этти ве Гъат падишасы Акиштен пек къоркъты.
«Путлар манъа неге керек?» – дейджек Эфраим. Мен оны эшитеджегим ве оны бакъаджагъым. Мен гурь кипарис тереги киби оладжагъым, сен берекетинъни Менден кореджексинъ.
Агъалары Юсуфны пахылладылар, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.
Мына, айтылгъан сёзлер мында бите. Тюшюнджелерим мени (Даниялны) пек раатсыз этти. Чырайым бозулды, амма айтылгъан сёзлерни мен юрегимде сакъладым.
Буны динълегенлернинъ эписи чобанларнынъ айткъанларына шашып къалдылар.