42 – Сен ич олмадым, шу кунюнъде барышыкъ ичюн нелер керек олгъаныны бильсе эдинъ! Амма шимди бу шей козьлеринъден сакълангъандыр.
Ах, акъыллы олып, олар буны анълап бильгейди, оларнен не оладжагъыны анълагъайды!
Айтылгъанына коре, бугунь Алланынъ сесини эшитсенъиз, юреклеринъизни таш этменъиз! Онъа къаршы чыкъкъан вакъытта олгъанынъыз киби, олманъыз!
Ах, сен Меним эмирлериме бойсунгъайдынъ! О заман тынчлыкъ-аманлыгъынъ – кениш дерья киби, догърулыгъынъ да – буюк денъиз далгъалары киби олур эди.
Алла Озь Сёзюни Исраиль огъулларына ёллап, Иса Месихнинъ ярдымынен барышыкъ илян этти. Шу Иса – эписининъ Раббисидир.
РАББИни тапмагъа чареси олгъанда, Оны къыдырынъыз, О, якъын олгъанында, Оны чагъырынъыз.
Ич кимсе гунагъа алданмасын, юрегини таш киби этмесин деп, «бугунь» демеге даа мумкюн олгъанда, бири-биринъизге эр кунь акъыл огретинъиз.
Сени харап этип, ичинъдеки эвлятларынъны къыраджакълар, таш устюнде таш къалдырмайджакълар, чюнки Мен санъа кельген вакътыны танымадынъ, – деди.
О вакъыт Павелнен Барнаба джесюрликнен джевап берип: – Алланынъ Сёзюни биринджи невбетте сизге кетирмек керек эди. Амма сизлер Оны ред этип, озьлеринъизни эбедий аяткъа ляйыкъ корьмесенъиз, биз башкъа халкъларгъа мураджаат этеджекмиз.
Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»
Бойле сойлары бир шей бильмез, бир шейни анъламаз. Козьлери кёр, ич бир шейни корьмейлер, акъыллары къапалы, ич бир шейни анъламайлар.
Мына, Мукъаддес Рух айткъаны киби: – Бугунь Алланынъ сесини эшитсенъиз,
Коклер РАББИнинъ сёзюнен яратылгъан, бутюн кок ордулары Онынъ Рухунен япылгъан.
Ах, эгер олар керчектен де Менден къоркъып, омюрбилля Меним эмирлеримни беджермеге джан-юректен истегейдилер! Оларгъа ве огъулларына эбедиен яхшы олур эди!
Эгер бунъа къулакъ асмасанъыз, кибирлилигинъиз ичюн джаным гизли ерде агълайджакъ, окюр-окюр къычыраджакъ козьлерим аджджы козьяш тёкеджек, РАББИнинъ халкъы эсирге алынаджакъ.
Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, шеэрни корип, онынъ алына козь яш тёкти ве:
Башынъа ойле куньлер келеджек ки, душманларынъ этрафынъны узун топракъ обаларынен сарып, алкъагъа алып, эр тарафтан басаджакълар.