29 Зейтюн дагъынынъ этегинде ерлешкен Бетфаге ве Бетания койлерине якъынлашкъанда, О, эки шегиртини ёллап:
Сонъ Иса оларны къалдырып, шеэрден чыкъты ве Бетаниягъа барып, о ерде геджеледи.
Бундан сонъ эльчилер Зейтюн дагъындан тюшип, Ерусалимге къайтып кельдилер. Бу дагъ Ерусалимден бир километрге якъын месафеде эди.
О куню РАББИнинъ аякълары Ерусалимнинъ шаркъ тарафында, Зейтюн дагъында тураджакъ. Зейтюн дагъы шаркътан гъарпкъа тараф экиге болюнеджек, ве пек буюк бир вадий пейда оладжакъ. Дагънынъ ярысы шимальге, ярысы да дженюпке чекиледжек.
Иса шегиртлерини шеэрден тышарыгъа чыкъарып, Бетаниягъадже алып кельди. Анда эллерини котерип, оларгъа хайыр дувасыны окъуды.
Эвден чыкъып, адети боюнджа Иса Зейтюн дагъына кетти. Шегиртлери де Онынъ артындан кеттилер.
Иса куньдюз Алланынъ Сарайында адамларны огрете, акъшам кельгенде исе, шеэрден чыкъып, геджесини Зейтюн дагъында кечире эди.
Иса энди Зейтюн дагъындан тюшкен ёлгъа якъынлашкъанда, Онынъ пек чокъ шегиртлери, корьген аджайип шейлерни хатырлап, къуванчкъа толдылар ве кучьлю сеслернен Алланы шерефлеп башладылар:
– Къаршынъыздаки койге барынъыз. Койге киргенинъизнен, багълы тургъан, шимдигедже устюне адам минмеген яш эшекни тапарсыз. Оны чезип, мында кетиринъиз.