20 Учюнджиси келип: «Эфендим, мына сенинъ юз динарынъ, мен оны явлукъкъа сарып сакъладым.
Бир бинъ алгъаны да келип: «Эфендим! Мен сени къатты адам экенинъни билем. Сен сачмагъан ерден орасынъ, сепмеген ерден джыясынъ.
Демек, ким хайырлы иш япмагъа керек олгъаныны билип, япмаса, гуна къазана.
Озюнинъ он къулларыны чагъырып, оларгъа бир юзер динар бере де: «Мен къайтып кельгенимдже, бу параларны ишлетип турунъыз», – деп кете.
Не ичюн сиз Мени: «Раббим, Раббим!» – деп чагъырасыз да, буюргъанымны япмайсыз?
Шимди тереклернинъ тамырлары янында балта азыр ята. Яхшы мейва бермеген эр бир терекни кесип, атешке ташлайлар, – дей эди.
Онъа да: «Сен де беш шеэрге укюмдарлыкъ этерсинъ», – дей.
Мен сенден къоркъа эдим. Сен къатты къолсынъ, бермейип аласынъ, сачмайып орасынъ», – дей.
О вакъыт, къоллары-аякълары безге сарылгъан, бетине явлукъ багълангъан, эвель олю олгъан адам чыкъып кельди. – Оны чезинъиз, кетсин, – деди Иса адамларгъа.
Исанынъ башына сарылгъан явлукъ исе кетен безлернен берабер дегиль, айыры ерде сарылып къоюлгъан эди.