12 Бир койге киреяткъанда, лепра хасталыгъына огърагъан он адамны расткетирди. Олар узакъта токътап,
Иса бир шеэрде олгъанда, Онынъ янына бутюн бедени лепра хасталыгъынен къаплангъан бир адам кельди. О, Исаны корип, ерге йыкъылып: – Эфендим, эгер истесенъ, мени эляллап тедавийлерсинъ, – деп ялварды.
Салым топлайыджы исе узакъта турып, козьлерини кокке котермеге биле къоркъып, кокрегине ура-ура: «Алла! Мен гуналым, лякин манъа мераметли ол!» – деген.
Шеэр араба къапулары янында тери хасталыгъынен маразлангъан дёрт адам отурып, бири-бирлерине айта эдилер: – Биз мында олюм беклеп не отурамыз шу?
Нааманнынъ хасталыгъы санъа ве сенинъ эвлятларынъа омюрбилля япышсын! – деди. Сонъ хызметчиси тери хасталыгъына огърагъаны ичюн, къар киби беяз олып, онынъ огюнден чыкъып кетти.
РАББИ Мусагъа: – Эгер бабасы онынъ бетине тюкюрген олса, о, еди кунь девамында масхаралыкъта олмаз эдими? Еди кунь девамында оны ордудан тышарыда къапатынъыз, сонъ арткъа къайтсын, – деди.
– Къолунъны кене къойнунъа къой, – деди РАББИ. Муса кене къолуны къойнуна къойды. Кене оны къойнундан чыкъарды. Иште, къолу кене тени дайын олды.