23 Джан – аштан, беден исе – урбадан муимдир.
РАББИ Шейтангъа: – Яхшы, онъа не япмагъа истесенъ, яп, янъгъыз джаныны алма, – деди.
Адамнынъ омрюни байлыкъ къорчалар, фукъаре исе ич бир телюкели сёз эшитмез.
Шейтан РАББИге: – Джангъа джан, – деп джевап берди. – Адам озь джаны ичюн эр шейини берер.
О вакъыт РАББИ Шейтангъа: – Яхшы, онынъ бутюн малы-мулькюнен не япмагъа истесенъ, яп, янъгъыз озюне тийме, – деди. Сонъра Шейтан РАББИнинъ огюнден кетти.
Тышары чыкъаргъан сонъ, олардан бири Луткъа: – Джанынъны къуртар! Артынъа айланып бакъма! Бу дживарларда эгленмейип, байырларгъа тараф чап. Олмаса, гъайып олурсынъ, – деди.
Ашкъа тойгъанымыздан сонъ, богъдайны денъизге атып, гемини енгиллештирдилер.
Озь шегиртлерине исе Иса бойле деди: – Шунынъ ичюн Мен сизге айтам: яшамакъ ичюн бизге аш керек, беденимиз ичюн урба керек, деп къасевет этменъиз.
Къаргъаларгъа бакъынъыз: олар не сачалар, не оралар, оларнынъ не килерлери, не анбарлары бар. Оларгъа Алла аш бере. Сиз исе къушлардан чокъ къыйметлисиз!
