20 Лякин Алла онъа: «Эй, акъылсыз адам! Бу гедже джанынъны алмагъа келеджеклер. Бу азырлагъанларынъ кимге къаладжакъ?» – деген.
Йымырталар устюнде отургъан, амма чипче чыкъармагъан кеклик киби, байлыгъыны акъсыз къазангъан адам да ойледир. Омюрининъ ортасында байлыгъыны джояджакъ, сонъунда ахмакъ олып чыкъар.
Алласыз адам неге ишаныр? Алла оны ёкъ этер, онынъ джаныны алыр!
Биз дюньягъа ич бир шей кетирмедик ве ондан ич бир шей алып кетип оламамыз.
Я РАББИ, Аллам, Сен чокъ ишлер яптынъ! Санъа ошагъаны ёкъ! Аджайип шейлеринъни ве биз ичюн олгъан ниетлеринъни бильдирмеге истер эдим мен, лякин оларнынъ сайысы ёкъ!
Сизлер ярын не оладжагъыны бильмейсиз де! Яшайышынъыз озю недир? Бир ань ичинде пейда олып, гъайып олгъан був кибидир.
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.
Акъылсызлар! Эм тышыны, эм ичини бир Яратыджы яратмадымы?
Гогерджининънинъ джаныны кийик айванларгъа берме, заваллыларнынъ аятыны эбедиен унутма!
Олар сыкъ тикенлик ичинде къарышып къаладжакълар, сархош олгъандже шарап ичеджеклер. Оларнынъ эписи, къуру тобан киби, янып кетеджек.
Фаиз ичюн акъча берген ве бойле байлыгъыны арттыргъан адам зенгинлигини фукъарелерни аджыгъан адам ичюн топлар.
Гъазап Куню байлыкъ ярдым этмез, инсафлыкъ исе олюмден къуртарыр.
Хаман оларгъа озь буюк байлыгъы, чокъ сайылы огъуллары, падиша оны пек юксельткени ве башкъа башлыкъларындан ве хызметчилеринден устюн туткъаны акъкъында икяе этти.
Орманларнынъ бутюн айванлары Менимки, бинъ къыр устюнде яшагъан джанаварлар да Менимки.
Адалетсиз къазанылгъан байлыкътан файда ёкъ, инсафлыкъ исе олюмден къуртара.
Бири, онынъ ич бир шейи олмагъанда, озюни бай деп тута, башкъасы, байлыгъы буюк олгъанда, озюни фукъаре деп тута.
Ярынки куннен макътанма, чюнки не кетиреджегинден хаберинъ ёкъ.
«Келинъиз, мен шарап кетиририм, тойгъандже ички ичейик, ярын да бугунь киби оладжакъ, атта даа яхшы оладжакъ», – дейлер.
Сизлер Ло-Девар шеэрини енъгенинъизге къуванасыз ве: «Къарнаим шеэрини озь кучюмизнен запт эттик», – дейсиз.
Бу дюньядаки зенгин адамларгъа буны буюр: олар гъурурланмасын, келип-кеткен зенгинликке дегиль, Аллагъа умют багъласынлар. О, бизге эр шейни бизим кейфленювимиз ичюн бол-бол бере.