16 Иса оларгъа бир кинаели икяени айтып берди: – Бир зенгин адамнынъ тарлалары пек яхшы берекет бергенлер.
Мен онъа богъдай, янъы шарап, зейтюн ягъыны бердим, бундан онынъ хабери исе ёкъ эди. Мен онынъ алтын-кумюшини чокълаштырдым, олар исе оларны Баал путуна берди.
Эй, Алла, Сен къадимий замандан берли меним Падишамсынъ, ернинъ ортасында къуртарув бересинъ!
Асырларнен тургъан йыкътырмагъа бакъып, адым ат: душман Азиз Ерде эр шейни харап этти.
Айдутларнынъ чадырларында раатлыкъ бар, Алланы ачувландыргъанлар къоркъу бильмез, санки оларнынъ къолларында Алланынъ кучю бар.
Озюни эр вакъыт акъылларына кетире эди. Коктен ягъмур ягъдырып, берекетли заманлар бере, тенинъизни аш-сувнен, юреклеринъизни къуванчнен толдурып, сизлерге эйилик япа эди, – деп къычырдылар.
Ана ондан сонъ Коклердеки Бабанъызнынъ огъуллары олурсынъыз. О, Озь кунешине эмир эте, ве кунеш эм яхшы адамлар, эм яман адамлар устюне догъа. Алла инсафлылар ве инсафсызлар устюне ягъмур ягъдыра.
Къызкъардашынъ Содомнынъ къабааты шунда эди: о ве онынъ къызлары юкселип, эр шейнинъ боллугъында ве раатлыкъ-тынчлыкъта яшай эди, лякин фукъарелерге ве ёкъсулларгъа ярдым этмей эдилер.
Даа башкъа урлукълар исе яхшы топракъкъа тюшип, бир урлукъ – юз къат, башкъасы – алтмыш ве даа башкъасы – отуз къат арткъач берекет берелер.
Сонъ эписине мураджаат этип: – Бакъынъыз, эр тюрлю нефисхорлыкътан сакът олунъыз. Инсан омрю онынъ мал-мулькюнинъ чокълугъына багълы дегиль, – деди.
«Не япайым экен? Берекетни къояджакъ ерим ёкъ», – деп тюшюнген зенгин.
Алла оларгъа аманлыкъ берер, ве олар онъа таянырлар, лякин Онынъ козю олар туткъан ёлдадыр.