48 шунынънен бабаларынъызнынъ япкъанларына шаат ве оларнен разы оласыз. Олар пейгъамберлерни ольдюргенлер, сиз исе шу пейгъамберлерге дюрбелер къурасыз!
Агъа-къардашларым, Раббининъ Адындан лаф эткен пейгъамберлернинъ азабы ве сабыры сизлерге мисаль олсун.
Бунен сиз озюнъизге къаршы шаатлыкъ бересиз, пейгъамберлерни ольдюргенлернинъ огъуллары экенинъизни озюнъиз тасдыкълап турасыз.
Лякин олар Алланынъ хаберджилерини мыскъыллай, Онынъ сёзлерини динълемей, Онынъ пейгъамберлерини масхара эттилер. Бундан сонъ РАББИнинъ гъазабы Озь халкъына ойле алевленди ки, тюзельмеге чаре къалмады.
Сиз: «Нечюн огъул бабасынынъ гунасы ичюн джевапкяр дегиль?» – деп сорарсынъыз. Чюнки бу огъул адалетли ве догъру ишлер япа ве Меним эписи низамнамелеримни беджерип тута. Бойле адам мытлакъа яшайджакъ.
Озь агъзынъ сени къабаатлай, мен дегиль, тилинъ санъа къаршы чыкъа.
– Хызмет этмек ичюн, РАББИни сайлап алгъанынъызгъа сиз озюнъиз озюнъизге шаатсынъыз, – деди Ехошуа. – Эбет, биз шаатмыз, – дедилер олар.
Сен денъизлернинъ давушыны, далгъаларнынъ шувулдысыны, халкъларнынъ исьяныны токътатасынъ.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Сизлер акълангъан дюрбелер киби: олар тыштан дюльбер корюнелер, лякин ичи олю кемиклерге ве тюрлю арам шейлерге толу.
Алынъыз беля! Сиз, бабаларынъыз ольдюрген пейгъамберлерге дюрбелер къурасыз,
Онынъ ичюн Алланынъ икмети шойле деген: Мен оларгъа пейгъамберлерни ве хаберджилерни ёлларым. Олардан базыларыны ольдюреджеклер, базыларыны къуваджакълар.
Олар билелер ки, бойле арекет эткенлер Алланынъ инсафлы Къанунына коре олюм джезасыны алмакъ кереклер, амма эп бир шай этелер, бундан да гъайры, шай эткенлерни макътайлар.