34 Козь – беденнинъ нурудыр. Эгер сенинъ козюнъ сагълам олса, бутюн беденинъ де ярыкъкъа толу олур. Козьлеринъ яман олса исе, беден де къаранлыкъкъа толу олур.
Сен оларнынъ козьлерини ачып, оларны къаранлыкътан нургъа ве Шейтаннынъ акимиетинден Аллагъа къайтараджакъсынъ. Олар Манъа иман этип, гуналары багъышланаджакъ, азизлер арасында къысмет аладжакълар», – деди.
Къуллар, дюньядаки эфендилеринъизнинъ сёзюни эр шейде динъленъиз, козьге корюнмеге, адамларнынъ разылыгъыны къыдыргъанлар киби дегиль, буны саф юрекнен, Алладан къоркъып япынъыз.
Амма къоркъам ки, йылан айнеджиликнен Аваны алдаткъаны киби, сизинъ фикирлеринъиз де бозулып, Месихнинъ артындан адийликнен ве темизликнен юрмектен вазгечеджексинъиз.
чюнки имансызларнынъ акъылларындан Хаберни анъламагъа къабилиетини бу дюньянынъ алласы хырсызлады, ве олар Месихнинъ шурети акъкъында Къуванчлы Хабернинъ ярыгъыны корип оламайлар. Месих исе – Алланынъ къыяфетидир,
– Эй, акъылсыз ве таш юрекли халкъ, козьлери олгъан, амма корьмеген, къулакълары олгъан, амма эшитмеген адамлар, буны динъленъиз:
эм де Раббимиз Иса Месихнинъ Алласына, шуретли Бабагъа ялварам: сиз Алланы билинъиз деп, О сизге рухий акъылданеликни ве анълавны берсин,
Оларгъа кинаели икяелерни айтылгъанынынъ макъсады шундадыр: Олар, козьлеринен бакъып – корьмесинлер, къулакъларынен эшитип – анъламасынлар, сонъ тёвбе этмесинлер, гуналары багъышланмасын!
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Козьлеринъиз бар, амма корьмейсизми? Къулакъларынъыз бар, амма эшитмейсизми? – деди. – Сиз хатырлап оламайсызмы?
Бойле сойлары бир шей бильмез, бир шейни анъламаз. Козьлери кёр, ич бир шейни корьмейлер, акъыллары къапалы, ич бир шейни анъламайлар.
Энди Рабби санъа къаршы къол котерди. Сен кёр оладжакъсынъ ве бир къач вакъыткъадже кунешни корьмейджексинъ, – деди. Шу ань бу адамнынъ козьлери думангъа ве къаранлыкъкъа толды. Энди о анда-мында урулып, озюне етекчи къыдыра башлады.
РАББИ сизни къатты юкъугъа далдырды! Эй, пейгъамберлер! О козьлеринъизни къапатты! Эй, гизли шейлерни корьгенлер! О башларынъызны орьтти!
Бу халкънынъ акъылларыны токъал эт, къулакъларыны тыкъат, козьлерини къапат. Козьлеринен корьмесинлер, къулакъларынен эшитмесинлер, юреклеринен анъламасынлар. Оларны тедавийлемеге Манъа ялвармасынлар.
Къуллар, дюньядаки эфендилеринъизге къоркъунен, титревнен ве ачыкъ юрекнен, Месихке киби, бойсунынъыз.
Олар эр кунь бир юрекнен Алланынъ Сарайында топлаша, эвлеринде отьмек болип, къуванчнен ве адийликнен ашай
аиле садыкълыгъыны бозув, ачкозьлюлик, яманлыкъ, алдав, ахлякъсызлыкъ, пахыллыкъ, куфюр сёзлер, менменлик, акъылсызлыкъ чыкъа.
Къулум къадар кёр олгъан бармы? Мен ёллагъан хаберджим къадар сагъыр олгъан бармы? Севгилим къадар кёр, РАББИнинъ къулу къадар кёр олгъан бармы?
Ачкозь адам байлыкъкъа ашыкъып, фукъаре оладжагъындан хабери ёкъ.
Эвнинъ къапусы янында олгъан акъайларнынъ, яшы-къартынынъ козьлерини кёр эттилер, ве къапуны къыдырып, оларнынъ эслери кетти.
Козьлернинъ кибирлилиги, юрекнинъ магърурлыгъы, яманларнынъ нуру – гунадыр.
Яманлыкъкъа – яхшылыкъ, яхшылыкъкъа – яманлыкъ дегенлерге, къаранлыкъны – ярыкъкъа, ярыкъны – къаранлыкъкъа чевиргенлернинъ башларына, аджджы ерине татлыны, татлы ерине аджджыны бергенлерининъ башларына беля!
Шунынъ ичюн, бакъ, ичинъдеки ярыкъ къаранлыкъ олмасын!