28 Иса онъа: – Мен шойле дер эдим: Алланынъ Сёзюни динълеп, оны беджергенлер бахтлылар! – деп джевап берди.
Иса оларгъа бойле джевап берди: – Алланынъ Сёзюни динълеген ве беджерген адамлар – Меним анам ве къардашларым.
Эй, РАББИнинъ къуллары, Оны макътанъыз! РАББИнинъ Адыны макътанъыз!
Эгер буны анъласанъыз, буны беджерип бахтлы олурсыз!
– Яшлыгъымдан берли манъа къаршы чокъ дженклешти, – десин Исраиль.
Не къадар бахтлыдыр урбаларыны ювгъанлар! Оларнынъ шеэр араба къапуларындан кирмеге ве яшайыш тереги мейвасындан ашамагъа акъкъы бар!
Демек, балаларым, динъленъиз мени: ёлларымдан баргъанлар бахтлыдыр!
Эмирлерни туткъан адам джаныны къорчалар, кеткен ёлуны тюшюнмеген исе ёкъ олур.
Бу пейгъамберлик сёзлерини окъугъан ве динълеген, эм де мында язылгъан шейлерни акъылда туткъан адам бахтлыдыр! Бекленильген вакъыт энди якъындыр!