24 Арам рух инсандан чыкъкъан сонъ, сувсуз ерлерде быралкъыланып юре, озюне раатланмагъа ер къыдыра ве тапмайып, озюне: «Мен чыкъкъан эвиме къайтып барайым да», – дей.
Айыныкъ ве козь-къулакъ олунъыз. Душманынъыз Шейтан, окюрген арслан киби, юре ве биревни ютмакъ ичюн къыдыра.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
РАББИ Шейтандан: – Къайдан кельдинъ? – деп сорады. Шейтан: – Ер юзюни доланып кельдим, – деди.
РАББИ Шейтандан: – Къайдан кельдинъ? – деп сорады. Шейтан: – Ер юзюни доланып кельдим, – деп джевап берди РАББИге.
Джинлер, Иса оларны бу юрттан айдап чыкъармамасы ичюн, Онъа чокъ ялварды.
– Яманларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ ёкъ! – дей РАББИ.
бир вакъытлары, бутюн бу дюнья киби, коклер тюбюндеки падишалыкъ башлыгъынынъ эмиринен, итаатсыз адамларда чалышкъан рухнынъ истегенинен яшай эдинъиз.
Халкъ чапып келип топлангъаныны корьген Иса арам рухкъа эмир этти: – Эй, тильсизлик ве сагъырлыкъ руху, Мен санъа эмир этем: баладан чыкъ ве онъа къайтып кирме! – деди.
Сувсагъан топракъкъа сувларны, къуру ерге озенлерни акъызаджагъым. Балаларынъа Рухумны тёкеджегим, эвлятларынъа багъышлавымны береджегим.
Сыджакъ топракъта голь, сувсагъан топракъта чокъраклар пейда оладжакъ. Шакъалларнынъ отургъан ерлеринде ешиль къамыш оседжек.
Яман адамлар яманлыкъ япмагъандже, юкълап оламайлар, биревни ёлдан урмагъандже, оларнынъ козюне юкъу кирмей.
Къайтып кельгенде исе, эвини сипирильген ве джыйыштырылгъан алда тапа.