17 Лякин Иса, оларнынъ фикирлерини билип: – Озь ичинден болюнген эр бир падишалыкъ йыкъылып бошар, озь ичинден болюнген эв де йыкъылып кетеджек.
Онынъ балаларыны ольдюреджегим, ве о вакъытта бутюн иманлылар джемиетлери биледжеклер ки, Мен адамларнынъ эм акъылларыны, эм юреклерини сынайым, эр биринъизге озь ишине коре береджегим.
Исагъа адамлар акъкъында шаатлыкъ бермек керекмей эди. Адамнынъ юрегинде не олгъаныны О, Озю биле эди.
Иса исе оларнынъ фикирлерини билип: – Сиз не ичюн юреклеринъизде бойле яман фикирлер тутасыз? – деди.