38 Озь ёлуны девам эткенде, Иса шегиртлеринен берабер бир койге кирди. Бу ерде Марта адлы бир къадын Онъа хошкельдинъ деп, эвинде къабул этти.
Лидия озюнинъ эвиндекилеринен берабер сувгъа батырылып чыкъкъан сонъ, бизни мусафирликке чагъырды. О: «Эгер сизлер мени Раббиге инангъан деп сайсанъыз, эвиме келип яшанъыз», – деп бизни къандырды.
Эгер бир адам алдынъызгъа келип, бу огретювни кетирмесе, оны эвинъизге кирсетменъиз, онъа селям да берменъиз.
Къанун оджасы: – Онъа мерамет эткен адам, – деп джевап берди. Иса онъа: – Бар да, сен де бойле яп, – деди.
Марта исе мусафирни сыйламакъ ичюн чапкъалай эди. Исанынъ янына келип: – Эфендим, къызкъардашым бутюн ишни манъа къалдыргъанына бакъмайсынъмы? Айтса онъа, манъа ярдым этсин! – деди.
Рабби онъа джевап берип: – Марта, Марта, сен чокъ шей акъкъында къайгъырасынъ ве къасевет этесинъ,
– Ясон оларны эвинде къабул этти. Буларнынъ эписи, Иса деген башкъа бир падиша бар, деп, императорнынъ эмирлерине къаршы чыкъалар, – дедилер.