30 Иса онъа бойле джевап берди: – Бир адам Ерусалимден Ерихонгъа кеткенде, айдутларнынъ къолуна тюше. Олар ёлджунынъ урбасыны алалар, оны котеклейлер, олю алында къалдырып кетелер.
«Мен Озь сайлагъаныма васиет бердим, къулум Давуткъа ант эттим:
Иса, он эки шегиртини четке чагъырып, оларгъа: – Биз энди Ерусалимге кетемиз. Анда пейгъамберлернинъ Инсан Огълу акъкъында язгъанлары ерине келеджек.
Бу икяени айткъан сонъ, Иса Ерусалимге таба ёлуны девам этти.
Вавилон падишасынынъ къолларыны исе къавийлештиреджегим, Меним къылычымны онынъ къолуна къояджагъым. Фыравуннынъ къолларыны исе къыраджагъым, ве о, падишанынъ огюнде агъыр инъильдейджек.
Онынъ ичюн ойле куньлер келеята ки, – дей РАББИ, – Мен путларыны джезалайджагъым, бутюн мемлекетинде яралылар ынъранаджакълар.
«Ашлыкънен шарап къайда?» – деп сорайлар аналарындан; шеэр сокъакъларында яралылар киби яталар, аналарынынъ багърында сонъки нефес алалар.
Ойле олды ки, шу ёлдан бир руханий кете. Амма о адамны корьгенинен, башкъа тарафкъа кечип кете.