52 Укюмдарларны тахтларындан алып ташлады, алчакъгонъюллилерни исе юксельтти.
О заман ормандаки эписи тереклер биледжек ки, Мен, РАББИ, юксек терекни алчакъ этем, алчакъ терекни исе юксельтем. Мен ешиль терекни къурутып ташлайым, къуругъан терекни исе ешиль этем. Мен, РАББИ, буны айттым ве айткъанымны япаджагъым.
Раббининъ огюнде алчакъгонъюлли олунъыз, ве О, сизни юксельтир.
Сизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.
Озь падишалыгъында ёкъсул догъгъан огълан, зиндандан чыкъып, падишалыкъкъа юкселип ола.
РАББИ, Сен къараманларнынъ яйларыны сындырасынъ, сюрюнгенлерге исе такъат бересинъ.
– О куню йыкъыкъ эвге ошагъан Давутнынъ падишалыгъыны Мен янъыдан тиклейджегим, диварларыны тюзетеджегим, йыкъылгъан ерлерни янъыдан къураджагъым, оны эски замандаки киби япаджагъым.
Мерьемнинъ огълу, Якъуп, Йосе, Иуда ве Симоннынъ агъасы, адий бир дюльгер Иса дегильми я? Онынъ къызкъардашлары да мында, бизим арамызда турмайлармы? – деди ве Исаны ред эттилер.
Эр бир озюни юксельткен адам алчакълатыладжакъ. Озюни алчакълаткъан исе юксельтиледжек.