1 Арамызда олып кечкен вакъиалар акъкъында чокъ адам икяе этмеге башлагъанлар.
Шубесиз, акъикъий диннинъ сыры буюктир: Алла инсан беденинде корюнди, Онынъ догърулыгъы Рухта ачылды. О, мелеклерге корюнди, халкъларгъа бильдирильген эди. Дюньяда Онъа инандылар; шурет ичинде О, коклерге котерильди.
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Янымда Рабби турды ве манъа кучь берди, ве шу себептен мен Къуванчлы Хаберни бутюнлей бильдирдим, ве оны бутюн халкълар эшитти. Мен арсланнынъ агъзындан къуртулдым.
Шегиртлер исе кетип, эр ерде Алланынъ шейлерини анълатып юре эдилер. Рабби оларнен берабер олып, эписи ишлерни япа эди ве бельгилернен Алланынъ Сёзюни тасдыкълай эди.
Ибраим Алланынъ берген сёзни беджереджегине бутюнлей эмин эди.
Бирев бир кунни башкъа куньден буюк сая, башкъа адам эписи куньлер акъкъында бир фикирде ола. Эр бир адам озь фикринде къатты турсун.
О вакъыт юреклеринъиз севгинен бирлешип ве мукеммель анълавнынъ байлыгъыны алып, теселли тападжакъсынъыз ве Алланынъ сырыны – Месихни биледжексинъиз.
Иса Месихнинъ къулу, сизлерден бириси олгъан Эпафрас, сизлерге селям ёллай. Сизлер къатты турып, Алланынъ сизлерден не истегенини къатты бильгенинъиз ичюн, Эпафрас эр вакъыт сиз ичюн гъайретнен дува окъуй.
чюнки Къуванчлы Хаберимиз сизлерге тек сёзлернен дегиль, къудретнен ве Мукъаддес Рухнен, толу эминликнен кельди. Биз сизинъ аранъызда насыл адамлар олгъанларымызны озьлеринъиз билесиз.
Пек истеймиз ки, умютинъиз бутюнлей ерине кельсин деп, эр биринъиз сонъунадже гъайрет косьтереджексинъиз.
Шунынъ ичюн толу иманнен ве чин юрекнен Аллагъа якъынлашайыкъ, юреклеримизни яман видждандан темизлейик, беденимизни темиз сувнен ювайыкъ.