14 РАББИге якъыладжакъ къурбан оларакъ, айваннынъ ич алетлериндеки ягъны, бутюн ич ягъыны,
О, янында олгъан адамларгъа: – Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз ве Меннен берабер козь-къулакъ олунъыз, – деди.
Иса онъа: – Рабби-Таалянъны бутюн юрегинънен, бутюн джанынънен ве бутюн акъылынънен сев.
Анамнынъ къурсагъындан неге чыкътым? Дерт ве къаарь корьмеге, куньлеримни масхаралыкъ ичинде битирмегеми?
Огълум! Мени бутюн юрегинъден динъле, кеткен ёлумдан козюнъни алма.
Оны чий я да сувгъа пиширип ашаманъыз, амма башынен, аягъынен ве ич алетынен берабер атешке къызартып ашанъыз.
къурбаннынъ башына элини къойсун ве айванны Корюшюв Чадырынынъ кириши огюнде сойсун. Харуннынъ огъуллары, руханийлер, айваннынъ къаныны къурбан ерининъ чевре-четине сепсинлер.
эки буйрегини ве устюндеки ягъны, баджагъындаки ягъны ве къара джигериндеки ягъны айырып кетирсин.
Бутюн ич ягъыны, аманлыкъ къурбанындан айырылгъаны киби, айырсын, руханий оны къурбан ерининъ устюнде якъсын, ве о, РАББИге хош къокъу олсун. Бойле этип, руханий шу адам ичюн одеме этер, ве о, багъышланыр.
ич ягъыны тёш къысмына къойдылар, ве Харун ягъларны къурбан ерининъ устюнде якъты.