40 О заман олар озь имансыз япкъанларыны, Манъа къаршы чыкъкъанларыны, озь къабаатларыны ве деделерининъ къабаатларыны бойнуна аладжакълар.
Гуналарыны гизлеген адам хайырыны корьмез, тёвбе этип оларны ташлагъангъа исе мерамет этерлер.
Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.
япкъан гунасы ичюн тёвбе этсинлер, кимге къаршы гуна япкъан олса, онъа бутюнлей къайтарсын ве беште бир пайыны къошып, кимге къаршы гуна ишлеген олсалар, онъа берсинлер.
О заман яман ёлларынъызны, ярамай ишлеринъизни хатырлайджакъсынъыз, озь къабаатларынъыз ве пис ишлеринъиз ичюн озюнъизден джиренеджексинъиз.
О, акъикъат ве адалетни севе; дюнья РАББИнинъ севгисине толды.
олар эсир тюшип отургъан ерлерде озюне келип, тёвбе этселер ве эсирлик топрагъында Санъа ялварып: «Биз гуна яптыкъ, Къанунны боздыкъ, яманлыкъ яптыкъ», – деселер
– Огълум! – деди Ехошуа Акъангъа. – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИни шуретле, Онъа шукюр эт! Бир шей гизлемейип, япкъанынъны манъа айт.
Мен сизге къаршы ачувнен чыкъаджагъым ве япкъан гуналарынъыз ичюн Мен Озюм сизни еди кере джезалайджагъым.
Эгер булардан сонъ да Манъа къаршы чыкъмакъны девам этсенъиз, сёзюмни тутмагъа истемесенъиз, япкъан гуналарынъыз ичюн беляларынъызны еди къат арттыраджагъым.
Мына бу айтылгъан гуналардан биринде къабаатлы олгъанда, адам озь къабаатыны бойнуна алмакъ керек
Шимди бабаларынъызнынъ Алласы РАББИнинъ огюнде тёвбе этип шукюр этинъиз, Онынъ истегенини беджеринъиз ве мемлекетнинъ халкъларындан ве ябанджы апайлардан айырылынъыз.
Я РАББИ! Япкъан яманлыкъларымызны, деделеримизнинъ гуналарыны билемиз. Керчектен де, Санъа къаршы гуна ишледик.
Рубен огъулларына, Гъад огъулларына ве Менашше къабилесининъ ярысына Гилад топрагъына келип, оларгъа бойле дедилер:
ве, оларны эсирге алгъан душманларынынъ ерлеринде олып, бутюн юрекнен ве бутюн джаннен Санъа къайтсалар, Сен оларнынъ бабаларына берген топракъкъа, Сен сайлап алгъан шеэрге ве мен Сенинъ Намынъа къургъан Сарайгъа айланып дува окъусалар,
– Аллам! – дедим. – Бетимни Санъа чевирмеге утанам ве къоркъам, Аллам! Бизим чокъ гуналарымыз башымыздан ашты, къабаатларымыз кокке барып етти.
Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Сен адалетлисинъ ве бугуньгедже Сен бизни сагъ къалдырдынъ. Шимди исе бизлер Сенинъ огюнъде турамыз, лякин япкъан къабаатымыз ичюн Сенинъ огюнъде турмагъа акъкъымыз ёкъ.
Бакъ, я РАББИ, мен ярамайым; ичим-багърым тарсыкъа, юрегим яна; инатлыкънен Санъа къаршы чыкътым, шимди исе тышарыда къылыч балаларны кесе, эвимде олюм мени беклей.
Сиз оларнынъ яшайышларыны ве ишлерини корьген сонъ, юрек тапарсынъыз ве анъларсынъыз ки, Мен Ерусалимде ич бир шейни себепсиз япмадым. РАББИ-ТААЛЯ бойле дей.