32 Чал адамнынъ огюнде аякъкъа турунъыз, къартларны урьмет этинъиз ве Алланъыздан къоркъунъыз. Мен – РАББИм.
Акъсакъалны сёгме, онъа, бабанъа киби, насиат бер. Яшларгъа – къардашынъа киби,
Душманлар башлыкъларымны астылар, акъсакъалларны урьмет этмейлер.
Чаларгъан сач – шурет таджыдыр, о – инсафлы яшайышнынъ нетиджесидир.
Яш огъланларнынъ шурети – кучьте, къарт адамларнынъ шерефи – чаларгъан сачта.
Буз союндан Баракелнинъ огълу Элиху бойле деди: – Мен – яшым, сизлер – баягъы яштасынъыз, онынъ ичюн чекиндим, тюшюнгенимни айтмагъа къоркътым.
Эюпнынъ достлары Элихунынъ буюк олгъаны ичюн, о, Эюпнен лаф этмек ичюн сырасыны беклей эди.
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.
Эр бир адамгъа озь акъкъыны беринъиз: налог джыйгъангъа – налог; берги алгъангъа – берги беринъиз. Къоркъугъа ляйыкъ олгъандан къоркъунъыз, урьметке ляйыкъ олгъанны урьмет этинъиз.
Халкъ арасында бири-бирини къыйнайджакъ, эр бири къомшусына яманлыкъ этеджек. Яш огълан – къарт адамнынъ огюнде, урьметсиз адам мырзанынъ огюнде бурун котереджек.
Сагъырны къаргъаманъыз. Кёр адамнынъ огюне, сюрюнсин деп, бир шей къойманъыз. Алланъыздан къоркъунъыз. Мен – РАББИм.
Бат-Шева Сулейман падишагъа Адонья акъкъында лаф этмек ичюн кирди. Падиша еринден турды, эгилип селямлашты ве кене тахтына отурды. Падишанынъ анасына бир тахт кетирдилер, ве о, падишанынъ онъ тарафындан отурды.
Рахель бабасына: – Эфендим, къаршынъа турып оламагъаным ичюн, манъа ачувланма: устюм кирли, – деди. Лаван эр ерни акътарып чыкъты, лякин путларны тапмады.
Амма сизни Мысыр топракъларындан Озь къудретли кучю-къуветинен чыкъаргъан РАББИге ибадет этинъиз. Ондан къоркъунъыз, Онъа тиз чёкюнъиз ве Онъа къурбанлар чалынъыз.
Санъа омюр берген бабанъны динъле, ананъ къартайгъан сонъ, оны унутма.
Сонъ Юсуф балаларыны бабасынынъ тизлеринден четке алды ве бабасына ерге къадар бель букти.