42 Къурсакъ устюнде сюйрекленгенлерни, дёртаякълы юргенлерни я да чокъаякълы махлюкъларны, эм де ер юзюнде огъул чыкъаргъан ич бир махлюкъларны ашаманъыз, чюнки олар арамдыр.
Оларнынъ бир пейгъамбери озю: «Критлилер эр вакъыт яланджы, яман джанаварлар, тенбель ачкозьлердир», – деген.
Бойле адамлар – яланджы эльчилер, алдатыджы хызметчилер, озьлерине Месих эльчилери деп, яландан косьтерелер.
Амма къоркъам ки, йылан айнеджиликнен Аваны алдаткъаны киби, сизинъ фикирлеринъиз де бозулып, Месихнинъ артындан адийликнен ве темизликнен юрмектен вазгечеджексинъиз.
Сизинъ бабанъыз – Шейтандыр. Сиз озь бабанъызнынъ бутюн истеклерини беджермеге истейсиз. Шейтан башындан адам ольдюриджиси эди. О, акъикъатта яшамай, чюнки онда акъикъат ёкъ. Ялан айткъанда, озюне ярашкъан шей айта. О, яланджыдыр, яланнынъ бабасыдыр.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Нане, таракъот ве зиранынъ ондан бир пайыны бересиз, лякин Къануннынъ энъ муимини: адалетлик, мераметлик ве садыкълыкъны – котерип атасыз. Биринджисини беджерип, башкъасыны да унутмамакъ керек.
Ягъянынъ алдына чокъ ферисе ве саддукий де сувгъа батырылып чыкъмагъа кельгенлерини корип, о оларгъа: – Эй, йылан союндан олгъанлар! Башынъызгъа келеяткъан Алланынъ гъазабындан къачып къуртуладжагъынъызны сизге ким огретти? – деди.
Олар, йыланлар киби, ерде сюйрекленген махлюкълар киби, ер тозуны ялайджакъ. Олар озь пекинген ерлеринден чыкъаджакъ, Алламыз РАББИден къоркъаджакълар. Сенинъ алдынъда олар титрейджек.
Къашкъырнен къозу берабер отлайджакъ, арслан, бугъа киби, тобан ашайджакъ, йылан ашайджагъы исе топракъ оладжакъ. Азиз дагъымнынъ ич бир еринде кимсе яманлыкъ этмейджек, зарар кетирмейджек, – дей РАББИ.
Сонъ Алла: – Сув тири джанларгъа, махлюкъларгъа толсун; кок къуббесинде ер юзю устюнден къушлар учсунлар, – деди.
Ер юзюнде огъул чыкъаргъан махлюкълар сиз ичюн арамдыр, оларны ашамагъа олмаз.
Насылдыр огъул чыкъаргъан махлюкълар себебинден джанларынъызны пис этменъиз, оларнынъ себебинден озьлеринъизни арамламанъыз.