Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Хошеа 7:13 - Мукъаддес Китап

13 Менден узакълашкъанлары ичюн, башларына беля! Менден вазгечкенлери ичюн, олар ёкъ этиледжек! Мен оларны къуртардым, олар исе Меним акъкъымда ялан айтты.

Gade chapit la Kopi




Хошеа 7:13
42 Referans Kwoze  

Балаларыны осьтюрип-буютселер де, эп бир оларны баласыз япаджагъым. Мен олардан узакълашаджакъ вакъытта башларына буюк беля олур!


Эфраим этрафымны яланнен сарды, Исраиль халкъы алдавнен Мени ортагъа алды. Ехуда исе даа Алланен, о, Азиз Аллагъа даа садыкъ.


Сонъ бакъсам, кокнинъ ортасында учкъан бир къартал кучьлю сеснен айткъаныны эшиттим: – Беля, беля, ер юзюнде яшагъанларнынъ алы беля! Боразанларыны чаладжакъ башкъа учь мелекнинъ боразан сесинден буюк беля оладжакъ!


Эгер: «Биз гуна япмадыкъ», – десек, Оны яланджы этип косьтеремиз ве Онынъ Сёзю ичимизде булунмай.


‌Эй, Ерусалим, Ерусалим! Пейгъамберлерни ольдюрген ве онъа ёлланылгъан адамларны ташларнен ургъан шеэр! Тавукъ озь чипчелерини къанатлары астында насыл топласа, Мен де къач кере сенинъ балаларынъны Озь яныма топламагъа истедим, сизлер исе истемединъиз.


Мен сени Мысыр топракъларындан чыкъардым, къуллукъ еринден сени сатын алдым, сенинъ огюнъде Мусаны, Харунны ве Мерьемни йибердим.


Юнус озю оларгъа РАББИден къачып юргенини айтып берди. Буны эшиткен денъизджилер пек къоркътылар ве ондан: – Не ичюн сен бойле яптынъ? – деп сорадылар.


Юнус исе РАББИден Таршишке къачмагъа истеди. Яфагъа келип, Таршишке кетеджек бир гемини тапты. Ёл парасыны берди, РАББИден къачайым деп, денъизджилернен берабер Таршишке бармакъ ичюн, гемиге минди.


Мен исраиллилерни чокъ чагъырдым, олар исе эп узакълаша эди. Олар Баалларгъа къурбанларны кетире, путларгъа къокъулы отларны якъа эди.


Олар Алламны динълемегенлери ичюн, О, оларны ред этеджек. Халкълар арасында олар эвсиз гъурбетчи оладжакъ.


Олар яманлыкъларынен – падишаны къувандыра, яланларынен – башлыкъларыны шенълендире.


Мен Исраильге шифа берген вакътында, Эфраимнинъ къабааты ве Самариенинъ ярамазлыгъы ачыла. Олар алдата, хырсызлар эвлерге кире, сокъакъ бою айдутлар сыдыра.


Меним къойларым эписи дагъларда ве юксек байырларда быралкъыланалар. Меним къойларым бутюн ер юзюне дагъылдылар, оларны не сорагъан, не къыдыргъан бар.


Сизлер: «Раббининъ ёлу догъру дегиль», – дерсинъиз. Эй, Исраиль халкъы, динъле! Меним ёлум догъру дегильми? Сизлернинъ ёлларынъыз догъру дегиль!


– Исраиль мемлекетинде не ичюн бойле сёзлерни айтасынъыз: «Бабалар экши юзюм ашады, балаларынынъ исе тишлери къамашты»?


Беля! Сени беля алсын! – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Эписи яман ишлеринъден гъайры,


Таджымыз башымыздан тюшти; бизге беля; гуна яптыкъ!


Мени РАББИге, сизинъ Алланъызгъа, ёллап, сизлер озьлеринъизге къаршы гуна къазандынъыз. Сиз: «РАББИге, Алламызгъа бизим адларымыздан дува эт. РАББИ, бизим Алламыз нени айтса, бизге бильдир де, бизлер япармыз», – дединъиз.


Бу халкъ акъкъында РАББИ бойле дей: – Аякъларыны тутмайып, токътамаздан кезмеге севгенлери ичюн, РАББИ олардан разы дегиль, къабаатларыны акъылында тутар, гуналары ичюн джезалар.


– Олар керчектен Меним халкъым, Мени алдатмайджакъ балаларымдыр, – деди РАББИ ве оларнынъ Къуртарыджысы олды.


РАББИге къаршы чыкътыкъ, Ондан вазгечтик, Алламыздан юзь чевирдик. Зорбалыкъ ве хаинлик акъкъында айттыкъ, ялан сёзлерини тюшюнип, сёйледик.


Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!


– Къоркъма, Якъуп-къурт, Исраиль акъайлары! Санъа Мен ярдым этеджегим, – дей РАББИ, сени сатын алгъан Исраильнинъ Азизи.


Вай-вай-вай! Мысырдан ярдым сорап кеткенлернинъ башына беля! Атларгъа таяналар, дженк арабаларынынъ чокълугъына ве аскерлерининъ буюк кучюне ишаналар, Исраильнинъ Азизине исе къулакъ асмайлар, РАББИни къыдырмайлар.


Къаранлыкъта, олюм кольгесининъ тюбюнде къалдылар, демир зынджырларында азап чеке эдилер,


Олар Аллагъа: «Бизден узакъ тур! – дедилер. – Къудретли Алла бизге не япып олур?»


Олар – Сенинъ къулларынъ ве Сенинъ халкъынъ, Сен оларны улу къудретинънен ве буюк кучюнънен къуртардынъ.


Унутма: сен де Мысыр топрагъында къул эдинъ, ве Алланъ олгъан РАББИ сени сатын алды. Шунынъ ичюн бугунь санъа бу шейни эмир этем.


эписи къардашларынъыздан, Эфраимнинъ бутюн эвлятларындан насыл вазгечкен олсам, сизлерден де вазгечеджегим.


– Биз Вавилонны бакъа эдик, амма о, яхшы олмады. Айдынъыз, оны ташланъыз, эр биримиз озь топрагъымызгъа кетейик. Онынъ акъкъындаки къарар коклерге тараф котерилип, булутларгъа къадар етти.


Шеэр байлары залымлыкъкъа толу, анда яшагъанлар ялан айталар, озь тиллеринен алдаталар.


– Инат огъулларнынъ башларына беля! – дей РАББИ. – Олар Менден сорамайып, ниетлерини беджерелер, Менден рухланмайып, башкъаларнен бирлешелер, гунагъа гуна къошалар.


Менден сорамайып, Мысыргъа кетелер, фыравундан ярдым сорайлар, Мысырнынъ къолу астында сакъланмагъа истейлер.


Олар РАББИге хиянетлик этти, башкъалардан пич балаларны тапты. Шимди янъы ай эм оларны, эм мал-мульклерини ашап битиреджек.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite