9 Руханийлернинъ сюрюси – айдутлар такъымы кибидир: олар сакъланып, бирисини беклейлер, Шекем ёлунда ольдюрелер, пис шейлерни япалар.
Мен Исраильге шифа берген вакътында, Эфраимнинъ къабааты ве Самариенинъ ярамазлыгъы ачыла. Олар алдата, хырсызлар эвлерге кире, сокъакъ бою айдутлар сыдыра.
Эй, руханийлер, буны эшитинъиз! Эй, Исраиль халкъы, дикъкъатнен динъленъиз! Эй, падишанынъ эви, къулакъ асынъыз! Сизлер укюм этиледжексинъиз, чюнки сиз озь путларынъызнен Мицпа шеэринде халкъны къапкъангъа тюшюрдинъиз, Тавор дагъында къоюлгъан бир агъ киби олдынъыз.
Ондан сонъ баш руханийлер ве фериселер Шуранынъ топлашувыны яптылар. – Бу адам чокъ бельгилер косьтере. Биз не япайыкъ? – дедилер озьара.
Песах ве Маясыз Пишкен Пите Байрамына эки кунь къалгъан эди. Баш руханийлер ве Къанун оджалары Исаны гизли тутып, ольдюрмеге имкяныны къыдыра эдилер.
Онынъ башлыкълары – окюрген арсланлар, онынъ къадылары – акъшам авгъа чыкъкъан къашкъырлар киби, сабагъадже ич бир шей къалдырмай.
Эй, Якъуп эвининъ башлыкълары ве Исраиль эвининъ ёлбашчылары, буны динъленъиз! Сизлер адалетни севмейсинъиз, эр бир догъру шейни къыйыш этесинъиз,
Ёлбашчылары авыны йырткъан къашкъырларгъа ошай: акъсыз акъча алмакъ ичюн къан тёкелер, адамларны ольдюрелер.
Сенинъ ичинъде ифтираджылар башкъасынынъ къаныны тёкелер. Дагъ тёпелеринде къурбанларны кетирип, ашайлар. Сенинъ ортанъда джиренч ишлер япыла.
РАББИ манъа деди ки: – Ехуда акъайлары Ерусалимде яшагъанларнен берабер келиштилер,
Биринджи айнынъ 12-нджи кунюнде бизлер Ахава озенинден Ерусалимге ёл алдыкъ. Алламызнынъ къудрети бизнен берабер эди ве бизни ёл бою душмандан ве ёлбаскъынджылардан къорчалады.
Еровоам Эфраим дагълы топрагъында Шекем шеэрини къавийлештирди ве анда ерлешти. Шу ерден барып, Пенуэл шеэрини янъыдан къурды.
Буны эшиткенлер бир агъыздан Аллагъа: – Эй, Укюмдар, ерни, кокни, денъизни ве оларнынъ ичиндеки эр шейни яраткъан Алла!
Анда пейгъамберлери къара акъыл танышалар, окюрген, авыны парчалап йырткъан арсланларгъа ошайлар: джанларны ольдюрелер, байлыкъларны ве къыйметли шейлерни тартып алалар, тул къадынларнынъ сайысыны чокълаштыралар.
Мысыр топрагъындан кетирильген сенинъ масхаралыгъынъа ве ороспулыгъынъа сонъ къояджагъым. Бундан сонъ оларнынъ тарафына бакъмайджакъсынъ, Мысырны акъылынъа биле кетирмейджексинъ.
Шимди ойнашларынынъ огюнде масхарасыны ачаджагъым, ич кимсе оны къолумдан къуртарамайджакъ.
Адамлар къаргъайлар, ялан айталар, башкъаларны ольдюрелер, хырсызлайлар ве ороспулыкъ япалар. Къан эр ерде тёкюле.
Манъа къаршы чыкъкъанлар пек харапландылар, амма Мен оларнынъ эписини джезалайджагъым.
Ибрам Ханаан топрагъында бой-бойгъа кочип юрген сонъ, Шекем шеэринедже Морэ деген терек янына кельди. Бу ерде о заман ханаанлылар яшай эдилер.
Ерде мераметли адамлар къалмады, адамлар арасында догъру сою ёкъ. Эр кес, къан тёкмек ичюн, къапкъан къоя, къардаш къардашына къаршы тузакъ къура.