Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Хошеа 6:1 - Мукъаддес Китап

1 Беля вакътында олар Менден ярдым сорайджакъ ве: «Айдынъыз, РАББИмизге къайтайыкъ! О, хасталыкъ берди – О да тедавийлер, О, урды – О да яраларымызны сарар, – дейджек.

Gade chapit la Kopi




Хошеа 6:1
36 Referans Kwoze  

Энди корюнъиз: Керчектен де, Мен – Одыр! Менден гъайры алла ёкъ! Мен ольдюрем, Мен де яшайыш берем, Мен урам, Мен де тедавийлейим. Меним къолумдан кимсе къуртарып оламаз.


О, эм яралар, эм яраларны сарар. Урса биле, къоллары шифа берер.


Сен, РАББИ, эм джан бересинъ, эм джан аласынъ, адамларны о бир дюньягъа тюшюресинъ ве коклерге котересинъ.


Ашшур энди бизни къуртармайджакъ, биз бир даа дженк атлары устюне минмейджекмиз. Шимди къолларымызнен япкъан шейлеримизге: «Сиз – бизим аллаларымыз», – айтмайджакъмыз. Оксюз тек Сенде мераметни тападжакъ.


Яман адам – озь ёлуны, беля кетирген киши – озь къара ниетлерини ташласын ве РАББИге, Алламызгъа, къайтсын. Рабби мераметли олып, оны багъышлайджакъ.


Мен санъа шифа берерим, яраларынъны яхшы этерим, – дей РАББИ. – Санъа «ред этильген, кимсе сорамагъан-арамагъан Сиондыр», – дей эдилер.


Чокъ халкълар келип, бойле дейджек: – Айдынъыз, РАББИнинъ дагъына котерилейик, Якъуп Алласынынъ Эвине кирейик. О бизге Озь ёлларыны корьсетеджек, ве бизлер Онынъ ёлларындан юреджекмиз. О заман РАББИ Сиондан Къанунны огретеджек, Ерусалимден Озь Сёзюни ёллайджакъ.


Лякин О, сессиз къалса, Оны ким къабаатлап олур? Юзюни гизлесе, Оны ким корип олур? Эм халкъкъа, эм бир адамгъа бир олур,


Аллагъа къаршы чыкъкъаны ичюн, Самарие шеэри джезаланаджакъ. Анда яшагъанлар къылычтан оледжек, къучакъ балалары парчаланаджакъ, юклю къадынларынынъ къурсакълары ярыладжакъ.


– О куньлерде ве о заманларда, – дей РАББИ, – Ехуда огъулларынен берабер Исраиль огъуллары келеджек, агълап-сызлап юреджеклер, РАББИни, оларнынъ Алласыны, къыдыраджакълар.


– Арткъа къайтынъыз, ёлдан урулгъан балалар, инатлыгъынъызны тедавийлерим. – Иште, биз Санъа келемиз. Сен – РАББИ, бизим Алламызсынъ.


Ай, кунеш киби, ярыкъ береджек, кунеш исе еди къат кучьлю, еди куннинъ ярыгъы киби, нур сачаджакъ. О куню РАББИ халкъынынъ яраларыны сараджакъ, агъыр яраланувларыны тедавийлейджек.


Олар къасдийлилернен дженк этмеге кетелер, амма оларнынъ эвлери мевталаргъа толаджакълар, Мен оларны ачув ве гъазапнен ураджагъым. Бутюн эткен яманлыкълары ичюн, Мен юзюмни шеэрден чевирдим.


Бош путларгъа ибадет эткенлерни кореджек козюм ёкъ, мен тек РАББИге ишанам.


РАББИ бойле дей: – Сенинъ яранъ яхшы олмаз, хасталыгъынъ агъыр.


Сонъ кумюшнен къаплангъан путларынъызны, алтыннен къаплангъан путларынъызны арам деп саяджакъсынъыз, пис шей киби, котерип атаджакъсынъыз, «Кет мындан», – айтаджакъсынъыз.


Эй, юзьсюз халкъ! Бельгиленген вакъыт кельмезден эвель, кунь, учып кеткен тоз киби, кечип кетмезден эвель, РАББИнинъ къызгъын гъазабы башынъызгъа тюшмегендже, РАББИнинъ хышым куню кельмегендже, озюнъизге келинъиз, эсинъизни топланъыз!


Смаил эписи исраиллилерге: – Эгер сиз джан-гонъюльден РАББИге къайтсанъыз, араларынъыздан кельмешек аллаларны ве Ашторет путларыны ёкъ этинъиз, ачыкъ юрекнен РАББИге догърулып, тек Онъа ибадет этинъиз. О вакъыт О, сизни фелестинлилерден къуртарыр, – деди.


Онынъ гъазабы мени парчалай, мени кореджек козю ёкъ, манъа тишлерини гъыджырдата. Душманларым манъа козьлерини тиклей,


Я РАББИ, ачувынъда тазирлеме мени, гъазабынъда мени джезалама!


Шунынънен, Йишай огълу Давутнынъ дувалары битти.


ольдюрмек вакъты ве тедавийлемек вакъты; йыкъмакъ вакъты ве къурмакъ вакъты;


О куню адамлар Яраткъангъа бакъаджакъ, козьлери Исраильнинъ Азизини кореджеклер.


Лякин Мен бу шеэрге илядж ве шифа береджегим, оны яхшы этеджегим, оларгъа аманлыкъ ве акъикъат байлыгъыны ачаджагъым.


Сионгъа кеткен ёл акъкъында сорайджакълар, юзьлерини онъа тараф чевирип: «Айдынъыз, РАББИге къошулайыкъ, эбедий унутылмыз васиетини къабул этейик», – дейджеклер.


меним ёлумны къапатты, мени парчалады, ярдымсыз къалдырды;


Олар РАББИнинъ артындан кетеджеклер. Арслан киби, О, ырылдайджакъ. О, сесини береджек, ве огъуллары титреп, гъарптан келеджек.


Бунынъ ичюн Алланъа къайтынъыз, мерамет эйленъиз ве адалетли суд этинъиз, эр вакъыт Алланъа ишанынъыз.


Эвни янъыдан сылагъандан сонъ, руханий эвге кирип бакъкъанда, куф даркъалмагъаныны корьсе, руханий эвни темиз деп илян этсин, чюнки куф кечкен эди.


Хаберджилер падишанынъ ве онынъ башлыкъларынынъ мектюплерини бутюн Исраиль ве Ехуда топракъларына алып кеттилер ве, падишанынъ буюргъанына коре, бойле дей эдилер: – Эй, Исраиль огъуллары! Ибраим, Исхакъ ве Исраильнинъ Алласына РАББИге къайтынъыз. Сонъ О да, Ашшур падишаларынынъ къолундан сагъ къалгъанларынъызгъа къайтар.


Къудретлиге айлансанъ, янъыдан котерилирсинъ, тек яманлыкъны чадырынъдан узакълаштыр.


Бундан сонъ Исраиль огъуллары къайтаджакъ ве РАББИни, оларнынъ Алласыны, эм де Давут падишасыны къыдыраджакълар. Олар РАББИден къоркъаджакълар ве сонъки куньлериндеки Онынъ эйилигини буюк урьмет этеджеклер.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite