10 Ехуда башлыкълары меджаларны денъиштирген адамлар киби олды, шунынъ ичюн Мен устьлерине ачувымны сув киби тёкеджегим.
Алланъ олгъан РАББИ санъа мульк оларакъ береджек топракъта, санъа тиеджек топракънынъ пайында деделер къойгъан, якъын адамнынъ пайынынъ сынъырларыны къыбырдатма.
Коклер РАББИнинъ сёзюнен яратылгъан, бутюн кок ордулары Онынъ Рухунен япылгъан.
«Якъын адамнынъ топракъ пайынынъ сынъырыны къыбырдаткъан адамгъа лянет!» Бутюн халкъ: «Амин!» – десин.
Сёзлеримни динълеп, оларны беджермеген адам исе эвини топракъ устюнде темельсиз къургъан адамгъа ошай. Озеннинъ сувлары эвге урулгъанда, эв бирден дагъылып кетти. Ондан тек виран олгъан бир оба къалды.
Ягъмур ягъып, озенлер ташып, еллер эсип, эвнинъ устюне тюшселер, эв эшилип, дагъылып кетеджек.
Тезден гъазабымны устюнъизге тёкеджегим, ачувымны сизге тюшюреджегим, сизлерни япкъан ишлеринъиз ичюн суд этеджегим, ишлеген пис шейлеринъиз ичюн сизни джезалайджагъым.
Баба-деделеринъ кечирген эски сынъырнынъ ерини денъиштирме.
Къавгъанынъ башланувы сув акъувына ошай. Беля чыкъмаздан эвель, къавгъаны токътат.
Адынъа халкъ бутюн кунь севинир, адалетинънен юкъарыгъа котерилир!
Башлыкъларынъ къанунны бозалар хырсызларнен достлашалар. Оларнынъ эписи бахшышларны севе ве къапарларны къыдыра. Етимни къорчаламайлар, тул къадыннынъ давасы оларгъа барып етмей.
Кумюш оджакъта иригени киби, сизлер де анда ирийджексинъиз. О заман Мен, РАББИ, устюнъизге ачувымны тёккенимни билирсинъиз.