4 О, Мелекнен курешти ве енъди, агълап, Онынъ мераметини къыдырды. О, Алланы Бет-Эльде тапты ве анда Онен лакъырды этти.
– Мына, Мен хаберджимни ёллайым. О, Меним огюмде ёлны азырлайджакъ. О вакъыт сиз къыдыргъан Рабби апансыздан Озь Сарайына келеджек. Сиз истеген васиет хаберджиси шимди келеята, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Бу ернинъ, онен Алла лакъырды эткен ернинъ адыны Якъуп Бет-Эль деп къойды.
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.
Сонъ о вакъытта биз, тири къалгъан адамлар да, оларнен берабер Раббини авада къаршыламакъ ичюн, апансыздан ашагъыдан алынаджакъмыз, булутлар ичинде котериледжекмиз ве бойле этип, эбедиен Раббинен берабер оладжакъмыз.
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Эй, Алла, халкълар Сени макътасын, халкълар Сени макътасынлар! Сэла
Исраиль Юсуфны бойле сёзлернен багъышлады: – Алла, кимнинъ козю огюнде баба-деделерим Ибраим ве Исхакъ юре эдилер, догъгъанымдан берли бугуньгедже манъа чобанлыкъ эткен Алла,
– Манъа Адынъны айтса, – деп ялварды Якъуп. – Менден Адымны не сорайсынъ? – деди О. Сонъ анда Якъупны багъышлады.
Якъуп бир озю къалды. Сонъ танъ аткъандже Якъупнен Кимдир курешти.
О, Якъупкъа: – Мени йибер, энди танъ ата, – деди. – Мени багъышламагъанынъдже, сени йибермем, – деди Якъуп.
Артындан, Исавнынъ табаныны къолунен тутып, къардашы чыкъты. Онъа Якъуп деген ад къойдылар. Олар догъгъанда, Исхакъ алтмыш яшында эди.
Якъупны енъип оламагъаныны корип, О, курешип, Якъупнынъ янбаш бугъумындан урды, ве онынъ янбаш кемиги пертильди.