12 «Къан тёкип, шеэрлерни къурдынъ, акъсызлыкънен къасабаларны яптынъ. Алынъ фена!»
ольдюрип ве ялан айтып, Сиондаки Ерусалимни къурасынъыз.
Къан тёккен шеэрге беля! О, ялангъа ве ягъмагъа толу, мында ягъмаджылыкъ токътамай.
Къадын Алланынъ халкъы къанындан ве Исанынъ шаатлары къанындан сархош олгъаныны корьдим. Оны корьгенимде, пек шаштым.
РАББИ Ехошуанен эди, ве онынъ намы бутюн ер юзюнде даркъалды.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Къан тёккен шеэрге беля олсун! Мен атеш якъмакъ ичюн, чокъ одун къояджагъым.
Онынъ куньлеринде Бет-Эльден олгъан Хиэл Ерихон шеэрини къурды: темель къойгъанда, – биринджи огълу Авирам ольди, араба къапусыны къойгъанда исе, – кучюк огълу Сегув ольди. Бойледже, Нун огълу Ехошуанен айткъан РАББИнинъ сёзю ерине кельди.
Бизни сайлагъан, сизинъ ве бизим Месихке олгъан иманымызны къавийлештирген – Алла Озюдир.
Амма шу халкъларнынъ эписи онынъ устюнден шакъа этеджек, оны мыскъыллайджакъ: – Башкъасынынъ барлыгъыны тартып аласынъ, борджкъа алып зенгинлешесинъ. Амма чокъкъамы? Алынъ фена!