5 – Башкъа халкъларгъа бакъынъыз, къулакъ асынъыз ве шашып къалынъыз! Сизинъ куньлеринъизде ойле бир иш япаджагъым ки, эгер сизге айтып берселер, инанмаз эдинъиз.
Ер юзюнинъ падишалары, дюньяда яшагъан эр кес Ерусалимнинъ къапудан душман киреджегине инанмай эдилер.
Онынъ ичюн Мен бу халкъкъа эвель олмагъан шейлерни япмагъа девам этеджегим; акъыллы адамларынынъ акъылы гъайып оладжакъ, анълагъан адамларынынъ анълавы ёкъ оладжакъ.
Олар исе: – Айдынъыз, Йирмеягъа къаршы келишейик, – дедилер. – Къанун руханийлернен къаладжакъ, насиат акъыллы адамлардан кетмейджек, пейгъамберлер хабер этип береджеклер. Келинъиз, оны лафнен урып йыкъайыкъ, айткъанларына къулакъ асмайыкъ.
Шашынъыз, къатып къалынъыз! Кёр олунъыз, козьлеринъиз корьмесин! Олар сархошлар, амма шараптан дегиль, тентир-ментир юрелер, амма ичкиджиликтен дегиль.
– Бу, РАББИнинъ сёзлери: Мен мытлакъа ер юзюнден эр шейни ёкъ этеджегим.
Башымызгъа буюктен-буюк беля тюшюрип, Сен бизге ве башлыкъ эткен къадыларымызгъа айткъан сёзлеринъни беджердинъ. Ерусалимге кельген беля кок тюбюнде ич бир вакъыт корюльмеген эди.
О заман РАББИ сизни халкълар арасында дагъытаджакъ. РАББИ сизни тюрлю миллетлернен къарыштыраджакъ, ве оларнынъ арасында сизинъ сайынъыз аз оладжакъ.
Я РАББИ! Сенинъ ишлеринъ акъкъында эшиттим ве къоркътым! Я РАББИ! Бизим куньлеримизде Сенинъ ишлеринъни яп, олар бизим куньлеримизде корюнсинлер! Амма гъазабынъда мераметни акъылда тут.