– Энди оларны тутмагъа чокътан-чокъ балыкъчыларны ёллайым, – дей РАББИ. – Сонъ чокътан-чокъ авджыларны ёлларым да, оларны эр дагъдан, эр байырдан, эр къаянынъ чатлакъларындан къуваларлар.
Ер юзюнде яшагъанлар бунъа севинип шенъленеджеклер ве бири-бирине бахшышлар ёллайджакълар, чюнки бу эки пейгъамбер ер юзюнде яшагъанларгъа чокъ азап берген эдилер.
– Амма салым топлайыджыларнынъ джаныны агъыртмамакъ ичюн, сен гольге барып балыкъ къармагъы ташла. Биринджи тутулгъан балыкъны алып, агъзыны ачсанъ, бир акъча тапарсынъ. Акъчаны алып, экимиз ичюн оларгъа салым бер, – деди Иса.
Исраиль халкъынынъ топракъ пайы бакъымсыз ерлерге чевирильгенде, сен пек къувандынъ. Шунынъ ичюн Мен санъа ойле де япаджагъым. Эй, Сеир дагъы ве бутюн Эдом! Сен бакъымсыз оладжакъсынъ. О заман адамлар Мен – РАББИ олгъанымны билирлер.