11 Олар боран киби келип кечелер, лякин къабаатлы олурлар, чюнки оларнынъ алласы – озь кучюдир.
Амма онынъ юреги кибирленгенде, руху мераметсиз олып, о, макътанып юзьсюз шейлер япкъанда, о, падиша тахтындан алып ташлангъан, эм де шурети ондан алынгъан эди.
Исраиль – РАББИнинъ азизлиги, биринджи берекети эдинъ! Онъа зарар кетирген эр кес къабаатлы сайылды, башына беля кельди, – дей РАББИ.
Шунынъ ичюн олар сачмаларына къурбан кетирелер, балыкъ агъларына къокъулы отларны якъалар, – агълар оларны бай эте, бол-бол ашлар кетире.
Айдутларнынъ чадырларында раатлыкъ бар, Алланы ачувландыргъанлар къоркъу бильмез, санки оларнынъ къолларында Алланынъ кучю бар.
«Эр шейни къолумнынъ кучюнен яптым, акъыл-идрагъымнен къазандым, – деди падиша. – Мен акъыллым! Халкъларнынъ сынъырларыны ёкъ эттим, хазинелерини тартып алдым, кучьлю бугъа киби, тахтларында отургъанларны йыкътым.
Айт: РАББИ бойле дей: – Чёльде кубре киби, олюлер джайылып ятаджакълар, орулгъан богъдай киби, ерге йыкъыладжакъ, ве кимсе оларны джыймайджакъ.
– Бу – буюк Вавилон дегильми? Мен оны падиша отургъан ер олмагъа ве буюклигимни шерефлемеге кучьлю къудретимнен къурдым, – деди.