14 О заман Хагъгъай джевап берип шойле деди: – «Бу халкъ ойле де темиз дегиль, шу миллет Меним козюмде арам! Япкъан ишлери де арамдыр! – дей РАББИ. – Оларнынъ анда кетирильген эр бир шейи де арам!»
Юреги темиз олгъанлар ичюн эр шей темиздир, амма юреги арам олгъанлар ве имансызлар ичюн ич бир шей темиз дегильдир. Оларнынъ эм акъыллары, эм виджданлары арамдыр.
Къанунгъа къулакъ асмагъан адамнынъ дувасы да пистир.
Яман адамларнынъ къурбанындан РАББИ нефретленир, догъру адамларнынъ дувасындан исе разы къалыр.
Базыларны атештен чыкъарып къуртарынъыз. Башкъаларына къоркъа-къоркъа мераметли олунъыз, оларнынъ гунакяр ишлеринден арам олгъан урбаларындан биле нефрет этинъиз.
Яман адамларнынъ чалгъан къурбаны пистир, къара ниетнен чалынгъан къурбан ондан бетердир.
Козьлернинъ кибирлилиги, юрекнинъ магърурлыгъы, яманларнынъ нуру – гунадыр.
Олар РАББИге шарап бахшышларыны кетирмез. РАББИ оларнынъ къурбанларыны къабул этмез. Байрам къурбанлары дженазе отьмеги киби оладжакъ. Оларны ашайджакъ адамларнынъ эписи арамланаджакъ; олар аш бахшышларыны озь къадирлери ичюн кетиреджек, РАББИнинъ Эвине исе шу бахшышлар кирмейджек.
Бугъаны сойгъан – адамны ольдюргенге ошай, къойны къурбан чалгъан – копекнинъ бойнуны къыргъан кибидир, ашлыкъ бахшышыны кетирген – домуз къаныны кетирген киби, къокъулы отларны якъкъан – бош путкъа ибадет эткен кибидир. Олар озь ёлларыны сайладылар, джанлары да эткен арамлыкъларындан кейф ала.