5 Шунынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси шимди шойле дей: – Япкъан ишлеринъизни яхшы тюшюнинъиз.
Туткъан ёлларымызны сынап огренейик ве РАББИге къайтайыкъ;
Озь-озюнъизден соранъыз: иманынъызны джоймадынъызмы? Озюнъизни сынап бакъынъыз. Иса Месих ичинъизде олгъаныны бильмейсизми? Эгер сынавдан кечкен олсанъыз, эльбетте билесинъиз.
Ордуларнынъ РАББИси шойле дей: – Япкъан ишлеринъизни яхшы тюшюнинъиз.
О вакъыт акъылыны топлап, озь озюне: «Меним бабамнынъ о къадар чокъ ыргъаты бар, олар эписи тойгъандже аш ашайлар, даа артып къала, мен исе бу ерде ачлыкътан олеятам.
Эр ким озь ишини сынасын; о вакъытта о, озюни башкъаларынен къыясламайып, озь енъишлерине бакъып гъурурланып оладжакъ.
РАББИнинъ сёзлерине къулакъ асмагъан адамлар исе сюрюлеринен къулларыны тарлада къалдырдылар.
Лякин о манъа бойле деди: – Къоркъма, Даниял! Аллагъа алчакъ гонъюльнен кельмеге ве окъугъан шейлерни анъламагъа юрегинъде къарар эткенинънен, биринджи куню де дуванъ эшитильди. Шунынъ ичюн де мен кельдим.
Падиша буны эшитип, пек къасеветленди ве юрегинде Даниялны къуртармакъ къарарына кельди ве атта кунь къавушкъандже оны къуртармагъа гъайретнен тырыша эди.
Адам манъа: – Инсан огълу! Козьлеринънен бакъ ве къулакъларынънен динъле, – деди. – Санъа косьтереджек шейлерге дикъкъат эт, сени мында, мен санъа эр шейни косьтерейим деп, кетирдилер. Бутюн корьгенлеринъни Исраиль халкъына айтып береджексинъ.
Озюнинъ япкъан эписи акъсызлыкъларыны корип, олардан вазгечсе, о, шубесиз, яшайджакъ. О киши ольмейджек.
Амма адамнынъ шурети кече, о, айвангъа ошап, ёкъ олып кете.
Фыравун айланып эвине кетти. Бу шейлер онъа тесир этмеди.
– Бу Эв йыкъылып яткъанда, сиз гузель эвлерде яшагъанынъыз яхшымы?
Сиз чокъ сачтынъыз, амма аз берекет алдынъыз. Ашайсынъыз, амма тоймайсыз. Ичесиз, амма даа ичмеге истейсиз. Кийинесинъиз, амма къызынмайсынъыз. Пара къазанасынъыз, лякин оны тешик кисеге къоясынъыз.