4 – Бу Эв йыкъылып яткъанда, сиз гузель эвлерде яшагъанынъыз яхшымы?
О заман падиша Натан пейгъамберге: – Мына мен кедр агъачындан ясалгъан эвде яшайым, Алланынъ Сандыгъы исе – чадыр тюбюнде, – деди.
Эписи Иса Месихнинъ дегиль, озь файдасыны тюшюнелер.
– Чокъ беклединъиз, амма аз алдынъыз, эвлеринъизге кетиргенинъизни Мен ельге савурдым. Не ичюн? Чюнки Меним Эвим йыкъылып ята, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сизлер исе эр биринъиз озь эвинъизнен огърашасынъыз.
Сиз башта Алланынъ Падишалыгъыны ве Онынъ инсафлыгъыны къыдырынъыз, сизге бу шейлернинъ эписи де бериледжек.
О, РАББИнинъ Сарайыны, падишанынъ эвини ве Ерусалимдеки эвлернинъ эписини якъты. Эр бир буюк эвни о, атеште якъты.
Шунынъ ичюн сизлер себебинден Сион, тарла киби, сюрюледжек, Ерусалим чёплюк обасына чевириледжек, РАББИнинъ Эви тургъан дагъны орманлар басаджакъ.
Вай-вай-вай! Алтын бозулды, энъ яхшы алтын къара олды; азиз ташлар эр сокъакъ бою тёкип-сачылды.
Рабби къурбан ерини ред этти, Мукъаддес Еринден вазгечти; къавийлештирильген сарайларынынъ диварларыны душманларынынъ къолуна берди; РАББИнинъ Эвинде олар байрам куню дайын шамата эттилер.
Ордулар РАББИсининъ сёзлери бойледир: – Бу бакъымсыз, адамсыз, айвансыз ерде, бутюн шеэрлерининъ янында кене отлакълар оладжакъ, чобанлар анда къой-эчкилерине раатлыкъ береджеклер.
РАББИнинъ сёзлери бойледир: – Сизлер: «Бу ер бакъымсыз, адамсыз ве айвансыздыр», – дединъиз, амма о ерде, эм Ехуда шеэрлеринде, эм де бакъымсыз, адамсыз, сакинсиз, айвансыз Ерусалим сокъакъларында кене
– Ехуда падишасы Хизкиянынъ куньлеринде морешетли Микъа пейгъамберлик этип, бутюн Ехуда халкъына бойле деди: «Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Сион дагъы, тарла киби, сюрюледжектир, Ерусалим таш обасына чевириледжектир, бу Эв тургъан дагъ да орман байыры оладжакътыр!»
бу Эвнен Шилогъа япкъанымны япарым, ве бутюн ер юзюндеки халкълар бу шеэрни къаргъайджакълар.
О, бизим теркибимизни биле, топракъ олгъанымызны эсинде тута.
Не шаркътан, не гъарптан, не де сахрадан адамгъа юксеклик келе.
РАББИ-ТААЛЯ Исраиль халкъына шойле дей: «Бакъ, Мен бойле япаджагъым ки, Меним Азиз Еримни, кучюнъизнинъ къуванчыны, козь бебегинъизни, джанларынъызнынъ севинчини арамлайджакълар. Сизлерде къалгъан огъулларынъыз ве къызларынъыз исе къылычтан оледжеклер».
«Озюме балабан бир эв, бол-сал юкъары одалар япаджагъым» дегеннинъ башына беля! Эвинде пенджерелер ачар, кедр агъачынен къаплар, къырмызы боянен боялар.
РАББИ Хагъгъай пейгъамбернен исраиллилерден шойле сорады:
Шунынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси шимди шойле дей: – Япкъан ишлеринъизни яхшы тюшюнинъиз.
Бешинджи йылы мейваларыны ашанъыз. Бойле этсенъиз, сизинъ берекетинъиз чокълашыр. Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз.
Эль-Яса онъа: – Шу адам арабасындан сени къаршыламагъа тюшкенде, анда мен рух оларакъ эдим. Шимди кумюш, урбалар я да зейтюн тереклеринен юзюм багъчаларыны алмагъа, къой-эчкилер ве туварларны, акъай-апай къулларны алмагъа вакъыт кельдими?
ольдюрмек вакъты ве тедавийлемек вакъты; йыкъмакъ вакъты ве къурмакъ вакъты;